Αν διαβάζετε συχνά το InStyle.gr (you better!) τότε θα έχετε καταλάβει πως η μανία μου (εδώ Χριστίνα, η Χρόνη) με την περιποίηση είναι μεγάλη. Δεν αγαπώ το μακιγιάζ τόσο και με τα μαλλιά μου δεν έχω κολλήματα εκτός του ότι τα θέλω ξανθά και μακριά, με το δέρμα μου όμως… δεν έχω έρωτα αλλά εμμονή.
Η εμμονή μου έρχεται και με ένα μεγάλο μίσος: τα σπυράκια. Τα μισώ περισσότερο από την κυτταρίτιδα, περισσότερο από τον συγχωρεμένο την Joffrey, ίσως όχι περισσότερο από εκείνους που κακοποιούν τα ζώα αλλά σχεδόν το ίδιο! Δεν έχω χειρότερο και το χειρότερο με βρήκε μόλις πριν λίγες ημέρες. Κανονικά δεν βγάζω σπυράκια, κάνω τόσο clarisonic και προσέχω τόσο πολύ που ακόμη και τα σπυράκια που οφείλονται στις… δύσκολες μέρες, δεν τολμούν να εμφανιστούν όμως ένα τόλμησε και εμφανίστηκε και δεν ήταν απλός αντίπαλος.
Αμέσως μόλις εντόπισα τα σημάδια της άφιξής του έσπευσα να του επιτεθώ με τα κοινά μέσα στο μπάνιο μου νομίζοντας πως έχω να κάνω με έναν ακόμα εχθρό… το επόμενο πρωί ξυπνώντας ανακάλυψα πως μου είχε επιτεθεί ο Μάμρα. Συγκεκριμένα δεν είχε επιτεθεί, είχε εγκατασταθεί στο πρόσωπό μου. Ώρα να βάλω τα μεγάλα μέσα aka Dalacin σκέφτηκα (μην το δοκιμάσετε εκτός κι αν σας το πει γιατρός, εγώ είμαι του γιατρού αρα δεν πιάνομαι) και με μιας άπλωσα το δροσερό gel επάνω του «τώρα θα δεις!» είπα μέσα μου και έφυγα για το γραφείο.
Οι συνάδελφοι δεν παρέλειψαν ΦΥΣΙΚΑ να με ρωτήσουν «μα τι είναι αυτό» κάνοντας το μίσος μου να χτυπήσει tilt και τα νεύρα μου να φτάσουν στο απροχώρητο… «ο Μάμρα είναι» απαντούσα και ξαναέβαζα τα ακουστικά. Μπήκα στο αυτοκίνητο, κοιτάχτηκα στον καθρέφτη και είπα κοιτάζοντας τον Μάμρα στο μάτι: «στο σπίτι θα λογαριαστούμε». Φτάνοντας λοιπόν έκανα το αδιανόητο: του επιτέθηκα.
Χαρτοπετσέτες, μπεταντίν, οινόπνευμα… η μάχη ήταν δύσκολη αλλά υποχώρησε. Έβαλα από πάνω λίγη Fucicort (κορτιζονούχα κρέμα) και έπεσα για ύπνο πιστεύοντας πως τον λάβωσα θανάσιμα. Φυσικά και έκανα μεγάλο λάθος… Το βράδυ ο Μάμρα είχε μπει στη σαρκοφάγο του και είχε επιστρέψει το πρωί πιο αγριεμένος από ποτέ και πιο μεγάλος (ή έτσι νόμιζα). Συνέχισα να επιτίθεμαι με το Dlacyn εναλλάξ με τη Fucicort ΚΑΙ οδοντόκρεμα μέχρι που πίστεψα πως αντί να φύγει ο Μάμρα θα φύγει το δέρμα μου κι έτσι παραιτήθηκα. Εκείνος ακάθεκτος, κόκκινος, ογκώδης και επίπονος. Καταλαβαίνετε; ΚΑΙ ΕΠΙΠΟΝΟΣ. Κάπου εκεί θυμήθηκα την ασπιρίνη. Ανάμεσα σε όλα όσα είχα διαβάσει για τα σπυράκια κάπου είχα δει πως η ασπιρίνη είναι ένα ακόμα όπλο και δεν είχα τίποτα να χάσω…
Έλιωσα μια ολόκληρη ασπιρίνη και έκανα μια πάστα με νερό. Νομίζατε πως θα την έπινα; Έπλυνα καλά όλο μου το πρόσωπο, κοίταξα τον Μάμρα στα ίσια, μάζεψα τις δυνάμεις μου και φώναξα «Αέρα!» απλώνοντας με το κουτάλι την πάστα επάνω του. Κόλλησα και ένα hansaplast και έπεσα για ύπνο. Όταν ξύπνησα έσυρα τα βήματά μου προς το μπάνιο, εδώ δεν είχε υποχωρήσει όταν του επιτέθηκα με αίμα δάκρυα και κορτιζόνη (τύπου ναπάλμ), θα είχε φοβηθεί ο Μάμρα την ασπιρίνη; Ναι αγαπητές, την είχε φοβηθεί! Δεν βιάστηκα όμως να χαρώ… Μονομιάς πλύθηκα, έκανα μια ακόμα πάστα ασπιρίνης, έβαλα μια χοντρή στρώση (ήταν πια Σάββατο) και συνέχισα τη μέρα μου. Μεσημέρι πια και πλέον δεν είχα τον Μάμρα στο πρόσωπό μου αλλά ένα κανονικό, σχεδόν αμελητέο σπυράκι. Ναι, μπορούσα να χαίρομαι… Για να μην σας κουράζω άλλο, ως την Τρίτη είχε μείνει μόνο η ανάμνηση του εφιάλτη και ένα κόκκινο σημάδι (note to self: να ΜΗΝ ξανασπάσω σπυράκι) που κρύφτηκε με μια ιδέα κονσίλερ. Το επόμενο τατουάζ μου θα είναι μια ασπιρίνη και ίσως ονομάσω το επόμενο σκυλάκι μου ασπιρίνη…
Το ηθικό δίδαγμα; ΑΣΠΙΡΙΝΗ και πάλι ΑΣΠΙΡΙΝΗ και φυσικά μην σπάτε τα σπυράκια σας ακόμα κι αν μοιάζουν με τον Μάμρα.
Δείτε ακόμα:
Γρανίτα πορτοκάλι: 10 ζουμερά, πορτοκαλί κραγιόν
Τα βλέπουμε διπλά! Τι κοινό έχει η Κατερίνα Στικούδη με την Ελένη Φουρέιρα;
More braids please! Οι πιο ευφάνταστες celebrity κοτσίδες
