Μια πόλη γεμάτη στιλ. Ένα iconic απεριτίφ συνώνυμο του Ιταλικού coolness (άκουσα κάποιον να λέει Negroni;). Μια χολιγουντιανών προδιαγραφών ταινία μικρού μήκους. Αν αυτά δεν είναι συστατικά ενός τέλειου ταξιδιού, δεν ξέρω τι είναι.
Το Campari Red Diaries παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά (πέρσι ο Paolo Sorrentino σκηνοθέτησε τον Clive Owen) μια ταινία εμπνευσμένη από το θρυλικό ιταλικό απεριτίφ σε ένα διήμερο γεμάτο μυστήριο, κομψότητα και εξερευνήσεις. Φέτος, το location ήταν το Μιλάνο. Μας κάλεσαν να ανακαλύψουμε το Legend of the Red Hand.
Προσγειωθήκαμε Δευτέρα. Περάσαμε το μεσημέρι σε μια υπέροχη βόλτα με ξεναγό μια Μιλανέζα, την Chiara, η οποία μας πήγε σε γνωστά σημεία και μας αποκάλυψε λιγότερο γνωστές ιστορίες, όπως π.χ. ότι το άγαλμα La Madonnina στον Καθεδρικό Ναό του Μιλάνου –Duomo πρέπει να είναι ψηλότερο από κάθε τι στην πόλη, οπότε, όταν ένα σύγχρονο κτίριο είναι εύλογα ψηλότερο, βάζει πάνω στη στέγη του ένα ομοίωμα του αγάλματος.
Μας πήγε όμως και σε σημεία της πόλης λιγότερο γνωστά. Όπως στη Villa Invernizzi, στης οποίας τον κήπο ζουν εντυπωσιακά φλαμίνγκο.
Σε μια άλλη Villa, τη Necchi Campiglio, είδαμε το σκηνικό, στο οποίο ο υποψήφιος φέτος για Όσκαρ σκηνοθέτης Luca Guadagnino (Call Me By Your Name) είχε γυρίσει το αριστουργηματικό του Io Sono L’Amore (με την Tilda Swinton).
Λίγο πριν ολοκληρωθεί η βόλτα, σε ένα αδιέξοδο στενάκι, η Chiara μας οδήγησε στο μαγικό κόσμο της οικογένειας Paravicini, που φτιάχνει και ζωγραφίζει (προφανώς χειροποίητα) τα πιο όμορφα πιάτα που έχω δει ποτέ. Κάποια σχέδιά του Laboratorio Paravicini (αφιερωμένα στα ζώδια), μπορείτε να βρείτε και στο Moda Operandi.
Καταλήξαμε στο (αν πας Μιλάνο, πρέπει οπωσδήποτε να το επισκεφτείς) bar Camparino, στην είσοδο της περίφημης Galleria Vittorio Emanuele.
Εκεί, έξι από τους κορυφαίους bartenders του κόσμου, δημιούργησαν cocktails με βάση το Campari. Προσωπικά αγάπησα το Spy Americano του Μιλανέζου Mattia Pastori και το εντυπωσιακό (μοριακής λογικής) Red Dot της Βερολινέζας Marie Rausch.
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με την αποκάλυψη της 2018 Campari Red Diaries ταινίας. Η Zoe Saldana και ο Ιταλός ηθοποιός Adriano Giannini (θα σπάσετε το κεφάλι σας, αλλά θα βοηθήσουμε -είναι ο συμπρωταγωνιστής της Madonna στο remake του H Kυρία και ο Ναύτης) πρωταγωνίστησαν στο The Legend of the Red Hand σε σκηνοθεσία Stefano Sollima (του οφείλουμε το αριστουργηματικό Gomorrah και περιμένουμε το Sicario 2: Soldado με την υπογραφή του).
Στην ταινία, η φωτογράφος Mia Parc (αναγραμματισμός του Campari) ξεκινάει από το Μιλάνο και γυρίζει τον κόσμο για να ανακαλύψει ποιος είναι ο περίφημος Red Hand που φτιάχνει το ωραιότερο κοκτέιλ του κόσμου σε ένα φανταστικής ατμόσφαιρας μίνι θρίλερ μυστηρίου.
Δείτε την ταινία εδώ!
Στο ενδιάμεσο (και εννοούμε μέχρι το φανταστικό πάρτι για την πρεμιέρα το βράδυ), εξερευνήσαμε κι άλλο το Μιλάνο. Βρεθήκαμε στο Cimetero Monumentale (το κοιμητήριο της πόλης), όπου από το 1862 που δημιουργήθηκε φιλοξενεί συγκλονιστικά μνημεία τέχνης.
Σταματήσαμε για μεσημεριανό σε μια τραττορία, χωρίς φιοριτούρες, με συνονθύλευμα διακοσμητικών στοιχείων και αναμνηστικών αντικειμένων, αυθεντικό Μιλανέζικο φαγητό και εκπληκτικά στιλάτους Μιλανέζους κάθε ηλικίας (λες και είδαμε μη στιλάτους Μιλανέζους πουθενά), τη Latteria San Marco. Αν δεν κάνετε κράτηση, θα περιμένετε. Αλλά να περιμένετε (ψάξτε και την Trattoria Trippa, που εμείς δεν προλάβαμε να πάμε).
Η ώρα του πάρτι είχε φτάσει. Βάλαμε τα black tie ρούχα μας (with a touch of red) και πήγαμε. Η Saldana ήταν εκρηκτική με το κατακόκκινο Alberta Ferretti φόρεμά της (και τον Ιταλό σύζυγό της Marco Perego).
Φυσικά υπήρχαν εκπληκτικά στημένα μπαρ που σέρβιραν τα αγαπημένα κλασικά cocktail με βάση το Campari όπως το Americano, το Boulevardier και το Negroni. 
Tα 6 αληθινά Red Hands (οι προαναφερθέντες bartenders από Μιλάνο, Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Λονδίνο, Μπουένος Άιρες και Ρίο ντε Τζανέιρο), μαζί με τους συντελεστές της ταινίας είχαν την τιμητική τους σε ένα πάρτι που κράτησε μέχρι αργά.
(Photo by Stefania M. D’Alessandro/Getty Images for Campari)
(Photo by Stefania M. D’Alessandro/Getty Images for Campari)
Το μυστήριο αποκαλύφθηκε, τα Negroni καταναλώθηκαν (υπεύθυνα), το Μιλάνο μας αποχαιρέτησε με επική ομίχλη και, όπως λένε και οι Ιταλοί, arrivederci Campari!
