Αν η Disneyland είναι το πιο ευτυχισμένο μέρος στη γη, τότε το Burj Al Babas ίσως είναι το πιο τρομακτικό. Βρίσκεται κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και είναι γεμάτη από μισοτελειωμένα, πλήρως εγκαταλελειμμένα μίνι κάστρα, 587 για την ακρίβεια. Αν και, όπως οι περισσότερες πόλεις-φαντάσματα, δεν έπρεπε να είναι έτσι. Στην πραγματικότητα, το Burj Al Babas σχεδιάστηκε ως μια πολυτελής, αρχοντική αστική ανάπτυξη που προσφέρει την όψη βασιλικής ζωής για όποιον είναι πρόθυμος να πληρώσει από 330.000 έως 440.000 λίρες για το δικό του μικρό παλάτι.
Ο όμιλος Sarot Group, ο κατασκευαστής του έργου, είχε μάλλον τη σωστή ιδέα όταν επέλεξε μια κοινότητα κάστρων για το τελευταίο του εγχείρημα. Εξάλλου, αν και η δύναμη και η επιρροή των ευρωπαϊκών μοναρχιών στην πολιτική των αντίστοιχων χωρών τους μπορεί να έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, τα επιβλητικά τους κάστρα και παλάτια έχουν παραμείνει. Υπάρχει κάτι στην αναμφισβήτητη υπερβολή και χλιδή των κατοικιών που τις καθιστά απόλυτα διαχρονικές.
Οπότε ήταν λογικό: Οι πλούσιοι ξένοι που δεν ενδιαφέρονται για τη νότια Γαλλία ή το βορειοανατολικό άκρο της Ισπανίας θα μπορούσαν να απολαύσουν το μεσογειακό κλίμα σε ταράτσες γοτθικού στιλ με θέα το καταπράσινο τουρκικό δάσος. Για να μην αναφέρουμε ότι το σημείο για το μικρό βασίλειο είχε μια επιπλέον έλξη. Τοποθετημένη στη ρωμαϊκή λουτρόπολη Mudurnu, η οποία είναι γνωστή και αγαπητή για τις θερμές πηγές και τα υποτιθέμενα θεραπευτικά νερά της, κάθε βίλα θα διέθετε ενδοδαπέδια θέρμανση και τζακούζι σε κάθε επίπεδο. Ακόμα και στην τρέχουσα κατάστασή του, το όραμα για το Burj Al Babas είναι ακόμα προφανές: ευρωπαϊκή πολυτέλεια στη Μέση Ανατολή.
Γιατί εγκαταλείφθηκε η πόλη με τα επιβλητικά κάστρα;
Η κατασκευή ξεκίνησε το 2014 και αναμενόταν να διαρκέσει τέσσερα χρόνια, ωστόσο, μέσα στο ίδιο χρονικό διάστημα, οι κατασκευαστές αναγκάστηκαν να κηρύξουν πτώχευση. Καθώς η οικοδόμηση της πόλης ξεκινούσε, οι ντόπιοι εξοργίστηκαν τόσο με την αισθητική των σπιτιών όσο και με τις επιχειρηματικές πρακτικές των κατασκευαστών. Σύμφωνα με τις τοπικές ειδήσεις, πολλοί ήταν απογοητευμένοι που τα κάστρα δεν έμοιαζαν με τίποτα στην περιοχή, ιδίως με τα ιστορικά αρχοντικά οθωμανικού τύπου.
Μια αγωγή κατά των κατασκευαστών ισχυρίστηκε επίσης ότι η εταιρεία κατέστρεψε δέντρα και έβλαψε το περιβάλλον. Στη συνέχεια, η οικονομία της Τουρκίας συρρικνώθηκε μετά την έναρξη του έργου και οι προγραμματιστές σύντομα ανέλαβαν χρέος ύψους 24 εκατομμυρίων λιρών. Με έναν συνδυασμό κακών επιλογών και κακού συγχρονισμού, η κατασκευή σταμάτησε.
Θα ολοκληρωθεί ποτέ το Burj Al Babas;
Ακόμα και όταν οι επενδυτές και οι αγοραστές απέσυραν τα χρήματά τους από το έργο αξίας 200 εκατομμυρίων λιρών το 2019, η Sarot Group ήταν βέβαιη ότι επρόκειτο απλώς για ένα εμπόδιο στο δρόμο και ότι το έργο θα εξακολουθούσε να ολοκληρώνεται, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας The New York Times. Φυσικά, η πανδημία σύντομα άλλαξε τη ζωή όπως την ήξεραν πολλοί και το έργο έμεινε εγκαταλελειμμένο. Αν και δεν αποκλείεται να πούμε ότι το έργο θα μπορούσε κάποια στιγμή να συνεχιστεί, φαίνεται απίθανο σε αυτό το σημείο.
Μπορεί κάποιος να ζήσει στο Burj Al Babas;
Προς το παρόν, η κοιλάδα με τα αρχοντικά έχει γίνει μια γειτονιά από άδεια, μισοτελειωμένα κάστρα. Με πολλές από τις βίλες να έχουν ξεκινήσει, αλλά καμία να μην έχει ολοκληρωθεί, η πόλη παραμένει αβίωτη. Από μακριά, η γειτονιά με τις γκρίζες στέγες μοιάζει με κάτι από ταινία της Disney -ίσως την Πεντάμορφη και το Τέρας- αλλά, με μια πιο προσεκτική εξέταση, το Burj Al Babas διαθέτει μια απόκοσμη αίσθηση με σειρές μερικώς ολοκληρωμένων κάστρων, αποσπασματική διαμόρφωση του τοπίου και μηδενικά σημάδια ζωής, σύμφωνα με το CNTraveller. Το άδειο μέρος είναι τουλάχιστον ανατριχιαστικό – σαν μια αστραφτερή πόλη κατεστραμμένη από τον πόλεμο.
Το Burj Al Babas αποτελείται από περισσότερα από 700 πολυώροφα κάστρα, τα μισά από τα οποία είχαν ήδη πωληθεί μέχρι το 2019. Έπειτα από μια σειρά παγκόσμιων γεγονότων, η οικονομία της Τουρκίας στέρεψε, αφήνοντας αβέβαιη την τύχη του πολλά υποσχόμενου μέρους.
Με περίτεχνα αρχιτεκτονικά στοιχεία γοτθικής έμπνευσης, όπως ιπτάμενες αντηρίδες, οξυκόρυφες καμάρες και ραβδωτές θόλους, τα σχεδόν πανομοιότυπα κάστρα βρίσκονται στους δαιδαλώδεις δρόμους λίγο έξω από τη ρωμαϊκή λουτρόπολη Mudurnu. Σχεδόν κανένας από τους κήπους δεν έφτασε στη φάση της διαμόρφωσης του τοπίου του έργου, δίνοντας στη γειτονιά μια ψυχρή μεταπολεμική αίσθηση.
