H Sara Carbonero αποχαιρετά το καλοκαίρι με μια μακροσκελή και συναισθηματική ανάρτηση. Η δημοσιογράφος πέρασε δύσκολα καθώς είχε να αντιμετωπίσει πολλές φήμες για χωρισμό από τον Nacho Taboada. Τελικά, οι φήμες διαψεύσθηκαν και το ζευγάρι εξακολουθεί να είναι μαζί.
Παράλληλα, ήταν μια περίοδος συλλογισμού και επανασύνδεσης με τον εαυτό της χάρη στα ταξίδια της σε άπορες περιοχές με τη Unicef. Για όλα αυτά, αλλά και για την καθημερινότητά της, θέλησε να μιλήσει η Sara Carbonero, η οποία εκφράζει τον προβληματισμό της για τους τελευταίους μήνες καθώς προετοιμάζεται για την «αγαπημένη της εποχή του χρόνου», αφού «ανυπομονούσε πολύ γι’ αυτήν».
Όπως σημειώνει η Carbonero, «υπήρξε λίγο απ’ όλα αυτές τις εβδομάδες. Υπήρξε ηλιοφάνεια, υπήρξε βροχή. Το ασύγκριτο ουράνιο τόξο της Μαδρίτης. Υπήρξαν φίλοι με ομπρέλες. Φίλοι με καταφύγιο. Οικογενειακό κουράγιο», θέλοντας να μιλήσει για τους ανθρώπους στους οποίους βρήκε υποστήριξη αυτό το διάστημα.
Ατενίζει το μέλλον με ενθουσιασμό και μερικές ευχές: «Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε πολλή αγάπη και πολύς ανανάς (και δεν εννοώ αυτόν του σουπερμάρκετ), αλλά το ομαδικό πνεύμα και η συντροφικότητα. Έτσι, με το φως του και το γκρίζο του, ήταν ένα όμορφο τέλος του καλοκαιριού. Φθινόπωρο, συνέχισε να με διδάσκεις, ακόμη κι αν πονάει…»
Στα tags η Carbonero σημειώνει μεταξύ άλλων την ευγνωμοσύνη, την ενσυναίσθηση αλλά και την προσωπική ανάπτυξη, δείχνοντας ότι είναι αποφασισμένη να προχωρήσει και να αφήσει πίσω της ό,τι την πλήγωσε.
Aναλυτικά η ανάρτηση της Sara Carbonero
Υπήρξε λίγο απ’ όλα αυτές τις εβδομάδες. Υπήρξε ηλιοφάνεια, υπήρξε βροχή. Το ασύγκριτο ουράνιο τόξο της Μαδρίτης. Υπήρξαν φίλοι με ομπρέλες. Φίλοι με καταφύγιο. Οικογενειακό κουράγιο. Υπήρξαν πολλοί ιοί, οι οποίοι εξακολουθούν να κυκλοφορούν… Υπήρξε ένα νέο ξεκίνημα στην πάντα συναρπαστική σεζόν του Slowlove. Υπήρξε ευγνωμοσύνη για τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε εκείνη την πρώτη μέρα του σχολείου. Υπήρξε προσωπική «δουλειά» γιατί όπως διάβασα στο Instagram της αγαπημένης μου Candela Penya «Αν δεν νιώθεις καμία σκιά είναι γιατί δεν είσαι κάτω από φως». Υπήρξαν τραγούδια που φώτισαν ολόκληρες μέρες, κείμενα πρόνοιας, αναγνώσματα που με συγκίνησαν, όπως το «Las frases robadas», του José Luis Sastre.
Οι Bon Iver επέστρεψαν. Οι Vetusta Morla μας αποχαιρέτησαν για λίγο και είμαι αρκετά τυχερός που μπόρεσα να πάω στην τελευταία τους συναυλία. Κυκλοφόρησε ένα νέο άρωμα από την Dyptique, το «Papier», που μυρίζει μελάνι και χαρτί. Σε λίγο θα δούμε την πρεμιέρα του «I am Nevenka», μια γυναίκα που θαυμάζω βαθιά. Αυτό το καλοκαίρι παρακολουθήσαμε και τις 8 σεζόν της σειράς «Los Serrano». Τι ταξίδι…
Υπήρξε μια πανέμορφη πανσέληνος που μας έκανε όλους να θυμηθούμε κάποιον που την παρακολουθούσε από ένα άλλο μέρος, μακριά, ίσως σκεπτόμενος εμάς. Για μένα αυτή είναι η πραγματική μαγεία.
Υπήρξαν σχέδια με ημερομηνία στο ημερολόγιο που κόπηκαν και δεν έγινε τίποτα. Ίσως επειδή δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Ή για να αφήσουμε για άλλη μια φορά τον έλεγχο. Αυτές τις τελευταίες εβδομάδες υπήρξε πολλή αγάπη και πολύς ανανάς (και δεν εννοώ αυτόν του σούπερ μάρκετ) αλλά πολύ ομαδικό πνεύμα και συντροφικότητα. Έτσι, με το φως και το γκρίζο του μας έμεινε ένα όμορφο τέλος του καλοκαιριού για να δώσει τη θέση του στην αγαπημένη μου εποχή του χρόνου.
Ανυπομονούσα να σε δω, φθινόπωρο. Συνέχισε να με διδάσκεις, ακόμη κι αν πονάει, να ξεχωρίζω την ήρα από το σιτάρι, μέχρι να βρούμε το σωστό δρόμο, που ήδη διαφαίνεται. Το ξέρω αυτό γιατί όλο και λιγότερο ενδιαφέρομαι να κοιτάζω πίσω.
