Βαρύ πένθος στον χώρο της μουσικής αφού έφυγε από τη ζωή ο θρυλικός καλλιτέχνης της country μουσικής, Kris Kristofferson. Ηθοποιός, τραγουδιστής και τραγουδοποιός, ο Kristofferson πέθανε στα 88 του, ενώ εκπρόσωπός του δήλωσε ότι ήταν περιτριγυρισμένος από την οικογένειά του όταν πέθανε ήρεμα στο σπίτι του στο Μάουι το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου.
“Με βαριά καρδιά μοιραζόμαστε την είδηση ότι ο σύζυγος/πατέρας/παππούς μας, Kris Kristofferson, απεβίωσε το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου στο σπίτι του. Είμαστε όλοι τόσο ευλογημένοι για τον χρόνο που περάσαμε μαζί του. Σας ευχαριστούμε που τον αγαπήσατε όλα αυτά τα πολλά χρόνια και όταν βλέπετε ένα ουράνιο τόξο, να ξέρετε ότι χαμογελάει σε όλους μας”, ανέφερε η οικογένειά του σε δήλωση.
To Country Music Association απέτισε φόρο τιμής στον εμβληματικό καλλιτέχνη με μια συγκινητική ανάρτηση: “Συντετριμμένοι πληροφορηθήκαμε τον θάνατο του εμβληματικού ειδώλου της country μουσικής Kris Kristofferson. Ο αγαπημένος καλλιτέχνης, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και μέλος του Country Music Hall of Fame άφησε για πάντα το στίγμα του στην ιστορία της μουσικής. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους αγαπημένους του κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης στιγμής”.
Ο Kristofferson γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου 1936, στο Brownsville του Τέξας, από τη Mary Ann (το γένος Ashbrook) και τον Lars Henry Kristofferson – σουηδός μετανάστης πρώτης γενιάς και αξιωματικός της Αεροπορίας Στρατού των ΗΠΑ και στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας. Η αγάπη του για τη μουσική country ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία και, σύμφωνα με συνέντευξη που έδωσε το 2013 στο NPR, ο Kristofferson έγραψε το πρώτο του τραγούδι, το «I Hate Your Ugly Face», σε ηλικία μόλις 11 ετών. Παιδί στρατιωτικού, μετακόμιζε συχνά κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, μέχρι που η οικογένειά του κατέληξε στο San Mateo της Καλιφόρνια, όταν ήταν έφηβος.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα του, ο Kristofferson δημοσίευσε δύο διηγήματα – «Gone Are the Days» και «The Rock» – στο Atlantic Monthly σε ηλικία 18 ετών. Το 1954, φοίτησε στο Pomona College στην Καλιφόρνια, όπου έπαιξε ποδόσφαιρο, στέφθηκε πυγμάχος Golden Gloves και διετέλεσε αθλητικός συντάκτης της σχολικής εφημερίδας. Ο αθλητισμός του και τα ακαδημαϊκά του επιτεύγματα τον έφεραν στο εξώφυλλο του Sports Illustrated στο τεύχος «Faces in the Crowd» κατά τη διάρκεια της τελευταίας χρονιάς του το 1958. Αφού αποφοίτησε με το πτυχίο του στη δημιουργική γραφή από την Pomona, ο Kristofferson κέρδισε υποτροφία Rhodes και το μεταπτυχιακό του στην αγγλική λογοτεχνία στο Merton College του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1960.
Οι γονείς του Kristofferson τον παρότρυναν να καταταγεί στο στρατό μετά το κολέγιο. Κατατάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και, μέσα σε πέντε χρόνια, έγινε πιλότος ελικοπτέρου και έφτασε στο βαθμό του λοχαγού. Ενώ υπηρετούσε στη Δυτική Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ο Kristofferson συνέχισε να εξερευνά τη σύνθεση τραγουδιών και δημιούργησε ένα συγκρότημα με άλλους στρατιώτες. Μετά την ολοκλήρωση της θητείας του στη Γερμανία, στον Kristofferson προσφέρθηκε μια θέση διδασκαλίας αγγλικών στη στρατιωτική ακαδημία West Point. Σύντομα έφτασε στο Νάσβιλ του Τενεσί, ενώ βρισκόταν σε άδεια, γεγονός που αναζωπύρωσε το πάθος του για τη μουσική και τον οδήγησε στην παραίτησή του από τον στρατό το 1965.
“Απλά ερωτεύτηκα τη μουσική κοινότητα που συνέβαινε εκεί”, δήλωσε στο Clash το 2010 για τη σκηνή της country. “Ο τρόπος με τον οποίο οι παλιοί ήρωες βοηθούσαν τους νέους. Ήταν μια επιχείρηση με πολλή ψυχή εκείνη την εποχή- δεν ξέρω αν είναι κάτι τέτοιο τώρα. Αλλά ήταν σίγουρα η καλύτερη κίνηση που έκανα ποτέ”.
Στο Νάσβιλ, ο Kristofferson υπέβαλε τραγούδια που έγραψε ενώ εργαζόταν ως νυχτοφύλακας στα στούντιο της Columbia, μεταξύ των οποίων τα “For the Good Times” και “Sunday Mornin’ Comin’ Down”. Αρχικά ηχογραφήθηκε από τον τραγουδιστή Bill Nash το 1968, το “For the Good Times” δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία μέχρι που ο Ray Price κυκλοφόρησε τη δική του εκδοχή τον Ιούνιο του 1970, αφού ο Kristofferson το συμπεριέλαβε στο ντεμπούτο άλμπουμ του τον Απρίλιο του ίδιου έτους. Το κομμάτι κέρδισε βραβείο Grammy για το καλύτερο country τραγούδι το 1972 και διασκευάστηκε ως γνωστόν από το είδωλο της soul μουσικής Al Green.
Γραμμένο από τον Kristofferson και επίσης ηχογραφημένο για το πρώτο του άλμπουμ, το “Sunday Mornin’ Comin’ Down” τράβηξε την προσοχή του κροίσου του Nashville Ray Stevens και του θρύλου της country μουσικής Johnny Cash. Η ερμηνεία του Cash για το live άλμπουμ The Johnny Cash Show κέρδισε το βραβείο τραγούδι της χρονιάς στα βραβεία CMA το 1970 και έφτασε στο Νο. 1 του chart της country μουσικής του Billboard.
Ακολούθησαν και άλλες διασκευές, όπως το “Me and Bobby McGee” που γράφηκε μαζί με τον Fred Foster και κυκλοφόρησε στο μεταθανάτιο άλμπουμ της Janis Joplin, Pearl, το 1971. Το τραγούδι έγινε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Kristofferson και της Joplin, φτάνοντας στο Νο. 1 των pop charts και κερδίζοντας δύο υποψηφιότητες για Grammy το 1972 για το καλύτερο τραγούδι country και το τραγούδι της χρονιάς. Την ίδια χρονιά, ο Kristofferson πήρε για πρώτη φορά το Grammy για το καλύτερο τραγούδι country για την εκδοχή του “Help Me Make It Through the Night” από τη Sammi Smith.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70, ο Kristofferson συνέχισε να κυκλοφορεί άλμπουμ και singles ως καλλιτέχνης, μεταξύ των οποίων ήταν το “Loving Her Was Easier (Than Anything I’ll Ever Do Again)” και το δύο φορές υποψήφιο για Grammy τραγούδι “Why Me”. Συνεργάστηκε επίσης με την τραγουδίστρια της country Rita Coolidge -τη δεύτερη σύζυγό του- σε αρκετά κοινά άλμπουμ. Το ζευγάρι κέρδισε δύο Grammy για το «From the Bottle to the Bottom» του 1973 και την ερμηνεία τους το 1975 της επιτυχίας του Clyde McPhatter του 1962 “Lover Please”.
“Είναι μάλλον ποιητής παρά μουσικός, τον απασχολεί περισσότερο η ερμηνεία παρά η ποιότητα της φωνής”, έγραψαν οι New York Times σε ένα προφίλ τους το 1970. “Είναι ταυτόχρονα ωμός και μυστικιστής, υπεράνω μικροπρεπών προκαταλήψεων, προσελκύοντας έντονα τόσο το πανεπιστημιακό όσο και το διανοούμενο κοινό. Είναι ένας σημαντικός συνδετικός κρίκος μεταξύ της country, της pop και της underground μουσικής”.
Η κινηματογραφική καριέρα
Τα ταλέντα του Kristofferson επεκτείνονταν πέρα από τη μουσική και τη σύνθεση τραγουδιών. Εμφανίστηκε σε ταινίες όπως οι Cisco Pike (1972), Pat Garrett & Billy The Kid (1973) και Alice Doesn’t Live Here Anymore (1974).
Το 1974, ο Kristofferson δήλωσε στο Rolling Stone ότι αισθανόταν σίγουρος για την είσοδό του στο Χόλιγουντ παρά την έλλειψη εκπαίδευσης. “Δεν είχα παίξει ποτέ ούτε σε σχολική παράσταση, αλλά διάβασα το σενάριο του [Cisco Pike] και μπορούσα να ταυτιστώ με αυτόν τον γάτο, αυτόν τον έμπορο ναρκωτικών”, εξήγησε. “Ο κόσμος έλεγε, ‘Μην το κάνεις, κάνε πρώτα μαθήματα υποκριτικής! Αλλά μου φάνηκε ότι η υποκριτική πρέπει να είναι απλώς η κατανόηση ενός χαρακτήρα και στη συνέχεια να είσαι όσο πιο ειλικρινής μπορείς να είσαι”.
Τότε ήρθε η μεγάλη του επιτυχία με τον ρόλο του ως αυτοκαταστροφικός ροκ σταρ John Norman Howard στο remake του A Star Is Born το 1976. Με πρωταγωνίστρια την Barbra Streisand ως Esther Hoffman – μια άγνωστη τραγουδίστρια και ερωτικό ενδιαφέρον του John Norman – η ταινία χάρισε στον Kristofferson Χρυσή Σφαίρα καλύτερου ηθοποιού το 1977. Ήταν επίσης γνωστός για τις ερμηνείες του ως Whistler στην τριλογία Blade απέναντι στον Wesley Snipes.
Η μουσική όμως δεν ήταν ποτέ πολύ πίσω. Ο Kristofferson δημιούργησε ένα σούπερ γκρουπ country με τον Cash, τον Waylon Jennings και τον Willie Nelson με την ονομασία The Highwaymen. Το πρώτο τους άλμπουμ, Highwayman, και το ομώνυμο single του βρέθηκαν στην κορυφή των country charts το 1985. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε άλλα δύο άλμπουμ – το Highwayman 2 του 1990 και το The Road Goes On Forever του 1995.
Ο Kristofferson συγκέντρωσε πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων Grammy και μιας τιμής για το έργο ζωής του από την Recording Academy το 2014. Έλαβε επίσης υποψηφιότητα για Όσκαρ το 1985 για το καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι για την ταινία Songwriter, όπου πρωταγωνίστησε μαζί με τον Nelson. Το 2004, εισήχθη στο Country Music Hall of Fame.
Η αποχώρηση από τη μουσική
Το 2013, ο ηθοποιός-μουσικός μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του με την απώλεια μνήμης. Οι γιατροί αρχικά τον διέγνωσαν λανθασμένα με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, αν και στην πραγματικότητα επρόκειτο για τη νόσο του Lyme, σύμφωνα με το CBS News. Ωστόσο, σύμφωνα με τη σύζυγό του, Lisa Kristofferson (κατά κόσμον Meyers), ζήτησε θεραπεία και είδε βελτίωση μέσα σε λίγες εβδομάδες.
“Έπαιρνε όλα αυτά τα φάρμακα για πράγματα που δεν έχει και όλα έχουν παρενέργειες”, δήλωσε η Lisa στο Rolling Stone το 2016.
Και πρόσθεσε: “Ξαφνικά, επέστρεψε. Υπάρχουν ακόμη κακές μέρες, αλλά κάποιες μέρες είναι απόλυτα φυσιολογικός και είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς ότι παλεύει με οτιδήποτε”.
Μετά την κυκλοφορία του τελευταίου στούντιο άλμπουμ του, The Cedar Creek Sessions, το 2016, το είδωλο της country ανακοίνωσε επίσημα την απόσυρσή του από τη μουσική το 2021 και ανακοίνωσε ότι η Morris Higham Management εκπροσωπεί την περιουσία του.
“Ο Kristofferson είναι ο καλλιτέχνης που κάθε καλλιτέχνης προσπαθεί να γίνει”, έγραψε σε δήλωσή του ο πρόεδρος και συνέταιρος της MHM Clint Higham. “Είναι ο καλλιτέχνης του καλλιτέχνη. Αν το όρος Rushmore είχε μια θέση για τους τραγουδοποιούς, ο Kris θα βρισκόταν εκεί”.
Όταν ρωτήθηκε ποιο πιστεύει ότι είναι το μυστικό της ζωής, ο Kristofferson δήλωσε στο Men’s Journal το 2017: “Είχα μια λίστα με κανόνες που έφτιαξα μια φορά. Λέει: Πες την αλήθεια, τραγούδα με πάθος, δούλεψε με γέλιο και αγάπησε με καρδιά. Αυτοί είναι καλοί για να ξεκινήσεις έτσι κι αλλιώς”.
