Μια ξεχωριστή έκθεση με τον τίτλο «Weather Engines», φιλοξενείται παράλληλα στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, αλλά και στους εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών.
Η πρώτη μας επίσκεψη ξεκίνησε στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Με το που μπαίνουμε μας υποδέχεται ένα μεγάλο έργο του Thomas Wrede, το οποίο θέτει άμεσα ένα ερώτημα: ναι, μεν, το πλαστικό που καλύπτει τον ελβετικό παγετώνα που απεικονίζεται στο έργο τον προστατεύει για να μη λιώσει, ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι ένα υλικό εχθρικό προς το περιβάλλον το οποίο, με έναν τρόπο, «λερώνει» την αστραφτερή λευκότητα αυτού του θαύματος της φύσης;
Στη διάρκεια της ξενάγησής μας στα έργα, τα ανάμικτα συναισθήματα δέους και προβληματισμού, τα διλήμματα και τα ερωτήματα είναι πολλά. Ίσως η εντυπωσιακότερη συνειδητοποίηση που γεννά το «Weather Engines» είναι ότι, εφόσον ο καιρός (που βρίσκεται στον πυρήνα της έκθεσης) έχει υποστεί τέτοια παρέμβαση από τον άνθρωπο, δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί «φυσικός».
Όπως μας ενημερώνουν οι ξεναγοί -οι επιμελητές Δάφνη Δραγώνα και Jussi Parikka αλλά και αρκετοί από τους Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες που βρέθηκαν μαζί μας- οι εγκαταστάσεις ήχου και τα βίντεο, τα γλυπτά, οι ταινίες και τα αντικείμενα τρισδιάστατης εκτύπωσης που συνθέτουν την έκθεση έχουν ως σημείο αναφοράς την κλιματική κρίση, την εκμετάλλευση, αλλά και την αναγκαιότητα αντιμετώπισης των έντονων καιρικών φαινομένων, τα οποία, πλέον, έχουν πάρει σημαντική θέση στις καθημερινές μας συζητήσεις. «Σε μια περίοδο που ο καιρός ορίζεται από τις ανθρώπινες μεταβολές, κάθε καιρός είναι τεχνητός», πιστεύουν οι επιμελητές. «Αν όμως ο καιρός όντως δημιουργείται, τότε αυτό σημαίνει πως υπάρχει ακόμα η δυνατότητα να αγωνιστούμε για το κλίμα που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας».
Μας άρεσαν ιδιαίτερα τα γλυπτά από αλουμίνιο, χάλυβα, χαλκό και ακρυλική βαφή που δημιούργησε η Λητώ Κάττου, που περιέλαβε στις μορφές της το στοιχείο της φωτιάς, ώστε να παραπέμψει στον πόλεμο και στις πυρκαγιές.
Από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φύγαμε και συνεχίσαμε τη βραδινή μας ανάβαση στο Αστεροσκοπείο. Ήταν εξίσου μαγευτική. Σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης, με την πιο υπέροχη, ίσως, θέα της Ακρόπολης, το Αστεροσκοπείο Αθηνών επιτρέπει, μέσω του «Weather Engines», στο παρόν να σμίξει με το παρελθόν, αφού διαχειρίζεται τον αρχαιότερο μετεωρολογικό σταθμό της Ελλάδας και έναν από τους αρχαιότερους στη Νότια Ευρώπη. Στο θόλο του, δίπλα στο τεράστιο τηλεσκόπιο, θαυμάσαμε τα βίντεο της Alexandra Daisy Ginsberg, η οποία φαντάστηκε έναν άγριο κήπο στον άγονο Άρη με σπόρους από τη Γη. Στον πανέμορφο κήπο, διασκεδάσαμε με το «Click Ensemble» του Coti K., που αποτελείται από ξύλινα σπιτάκια πουλιών, μέσα στα οποία κρύβονται αισθητήρες που μετρούν τη θερμοκρασία, την υγρασία και τη βαρομετρική πίεση και κάθε τόσο παράγουν απρόσμενους ήχους. Πιο πέρα, από τα κλαδιά μιας δαμασκηνιάς κρέμονται τα λεπτεπίλεπτα καλάμια του Ζήση Κοτιώνη, που καθώς μετακινούνται απαλά από τον άνεμο χαράζουν τα ίχνη τους στην άμμο. Έργο εφήμερο και απόλυτα εξαρτημένο από το περιβάλλον, όπως μας είπε ο ίδιος, συνιστά μια δήλωση ενάντια στη νευρωτική μεταχείριση των μετεωρολογικών δεδομένων από τα ΜΜΕ.
Το Αστεροσκοπείο φιλοξενεί, συνολικά, 8 έργα, κάποια από τα οποία βρίσκονται στον υπέροχο χώρο της βιβλιοθήκης, που κοσμείται από πολύτιμες παλιές εκδόσεις και είναι, ειδικά για την έκθεση, ανοιχτή στο κοινό.
Με αφορμή το «Weather Engines» κυκλοφόρησε και η έκδοση «Λέξεις για τον Καιρό: Ένα γλωσσάρι», ένα εγχειρίδιο πλοήγησης στην παρούσα στιγμή στο έδαφος και στον αέρα, στα σώματα και στα περιβάλλοντά μας.
Πηγή: realnews.gr
