Όλοι αγαπάμε τους φίλους μας, τα ζώα. Και ναι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να περνάμε χρόνο μαζί τους.

Στην πραγματικότητα, η επιστήμη τώρα το επιβεβαιώνει… η αλληλεπίδραση με ένα κατοικίδιο είναι συγκρίσιμη με αυτή που έχουμε με τους φίλους μας (ανθρώπους). Σύμφωνα με νέα μελέτη, το να χαϊδεύουμε τον «τετράποδο» φίλο μας μπορεί να μας προσφέρει τα ίδια οφέλη με όσα προσφέρει η σχέση μας με τους ανθρώπους, η κοινωνικοποίησή μας. Και πως αποδεικνύεται αυτό; Με τη νευρολογία.

Εγκέφαλος και κοινωνικοποίηση

Παλαιότερη έρευνα είχε αποδείξει ότι ο προμετωπιαίος φλοιός του εγκεφάλου είναι η βασική περιοχή που ενεργοποιείται από την κοινωνικοποίηση. Η ικανότητα κατανόησης τού τι μπορεί να σκέφτεται ένα άλλο άτομο αλλά και η κατανόηση του εαυτού μας σε σχέση με τους άλλους σχετίζονται με αυτήν την μετωπική περιοχή του εγκεφάλου μας. Αυτό σημαίνει ότι ο μετωπιαίος λοβός είναι επίσης σημαντικός για την αλληλεπίδραση, τις επιπτώσεις της στις γενικότερες σχέσεις μας και με τους ανθρώπους και με τα ζώα…

Στην τελευταία μελέτη, οι συμμετέχοντες είχαν αρχικά αλληλεπίδραση με αληθινά σκυλιά -ένα 6χρονο θηλυκό Jack Russell Terrier, ένα θηλυκό Goldendoodle 4 ετών και ένα Golden Retriever 4 ετών. Στη συνέχεια αλληλεπίδρασαν με ένα βελούδινο κουκλάκι – ένα λιοντάρι με το όνομα Λέων. Ο κούκλος Λέων είχε στη κοιλιά του τοποθετημένο ένα μπουκάλι ζεστό νερό, για να δημιουργείται η εντύπωση της θερμοκρασίας του σώματος, σε συνδυασμό δε με τη μαλακή γούνας της κούκλας, έδινε την αίσθηση ενός πραγματικού ζώου.

Οι ερευνητές αξιολόγησαν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων, ελέγχοντας τον μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου αρχικά με τη φυσική επαφή με τα σκυλιά και αργότερα με την κούκλα. Η μελέτη απέδειξε μεγαλύτερη ενεργοποίηση σε αυτό το κοινωνικά σχετιζόμενο τμήμα του εγκεφάλου όταν οι συμμετέχοντες στη μελέτη αλληλεπιδρούσαν με τους πραγματικούς σκύλους, σε σύγκριση με την κούκλα λιοντάρι.

Κοινωνία και ζώα – Πόσο μπορούν να βοηθήσουν

Η αλληλεπίδραση με ένα ζώο είναι μια σημαντική κοινωνική ευκαιρία που γίνεται συναισθηματικά σημαντική λένε οι ερευνητές. Αυτού του είδους η έρευνα δείχνει επίσης την αξία των ζώων σε ευάλωτα άτομα στην κοινωνία μας. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι των οποίων οι ευκαιρίες για τακτική κοινωνική επαφή μειώνονται με τα χρόνια. Αυτό συμβαίνει με τους ηλικιωμένους, τα άτομα με γνωστικές διαφορές και τα άτομα που βιώνουν έλλειψη στέγης. «Η παρουσία των ζώων στη ζωή τους μπορεί να είναι μια πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για τη βελτίωση της συναισθηματικής εμπλοκής και της προσοχής», εξηγούν οι ερευνητές.

Η δραστηριότητα στον εγκέφαλό μας, το δείχνει ξεκάθαρα. Ο χρόνος που περνάμε με τον σκύλος μας είναι τόσο ευεργετικός όσο η σχέση μας με τον κολλητό μας. Εσείς τι λέτε;