Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία, στην οποία η Ειρήνη Παππά και ο Αλέκος Σακελλάριος περπατούν αγκαζέ στην πλατεία Ομονοίας το 1948.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Αλέκος Σακελλάριος με την Ειρήνη Παππά στην πλατεία Ομονοίας το 1948, την χρονιά όπου η 22χρονη τότε ηθοποιός ολοκληρώνει τις σπουδές της στο Εθνικό και στις 22 Μαΐου κάνει το θεατρικό της ντεμπούτο στο “Μετροπόλιταν” με την ιστορική επιθεώρηση “Άνθρωποι άνθρωποι” που υπογράφει ο ίδιος ο κορυφαίος συγγραφέας μαζί με τον εξίσου σημαντικό Χρήστο Γιαννακόπουλο.
Η πρώτη συνάντησή τους γίνεται τυχαία λίγους μήνες νωρίτερα στο Σύνταγμα όταν εκείνος την βλέπει να περπατά και μένει έκθαμβος από την ομορφιά, την απλότητα και την μεγαλοπρέπειά της, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι ήταν σαν να ζωντάνεψε μπροστά του μια Καρυάτιδα. Η επόμενη συνάντησή τους γίνεται στην συνέχεια στο γραφείο του συγγραφέα όταν τους συστήνει ο τότε σύζυγός της και άνθρωπος του θεάτρου Άλκης Παππάς και η νεαρή ηθοποιός κερδίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις από τον δημιουργό, εντάσσεται στην παραπάνω παράσταση. Μια επιθεώρηση “σταθμός” στο ελληνικό θέατρο που υπήρξε και η αφορμή για την καλλιτεχνική απογείωση των Μίμη Φωτόπουλου και Ντίνου Ηλιόπουλου καθώς και την καθιέρωση στην σκηνή των Νίκου Ρίζου, Σπεράντζας Βρανά και της Σμαρούλας Γιούλη. Στο συγκεκριμένο έργο ακούστηκε για πρώτη φορά και ένα νέο είδος μουσικής το αρχοντορεμπέτικο, με το θρυλικό τραγούδι “Το τραμ το τελευταίο” από την ξεχωριστή και μπάσα φωνή της Σπεράντζας.
Δύο χρόνια αργότερα, άλλο ένα τραγούδι του είδους αφήνει εποχή με τίτλο “Η ταμπακιέρα” από την βελούδινη φωνή της Σοφίας Βέμπο στην παράσταση “Βίρα τις άγκυρες” που ανεβάζει στο θέατρο που φέρει το όνομά της. Τα αρχοντορεμπέτικα επηρεασμένα από την ελαφρά μουσική και με συντελεστές σπουδαία ονόματα όπως Σουγιούλ, Μωράκης, Μουζάκης, Σακελλάριος, Γιαννακόπουλος, Τζαβέλλας, εντάσσονται στην συνέχεια με τεράστια επιτυχία εκτός των θεατρικών σκηνών και σε γνωστά νυχτερινά κέντρα καθώς και σε όλα τα γραφικά ταβερνάκια της εποχής. Οι ρομαντικοί στίχοι και οι αισθαντικές μελωδίες τους συνεχίζουν μέχρι σήμερα να συγκινούν, να σιγοτραγουδιούνται και να πλημμυρίζουν με χιλιάδες υπέροχα συναισθήματα τις καρδιές του κόσμου σε όλες τις στιγμές της ζωής τους.
