Η μοναξιά έχει πολλά πλεονεκτήματα, αν και συνήθως δεν είναι θετική η αντιμετώπισή της από την πλειονότητα των ανθρώπων. «Αν οι γυναίκες κατάφερναν να πεισθούν πως μια ελεύθερη μέρα ή μια ώρα μοναξιάς αποτελεί μια λογική φιλοδοξία, τότε θα έβρισκαν τον τρόπο να την πετύχουν. Οπως έχουν τα πράγματα, αισθάνονται πως η απαίτησή τους αυτή είναι τόσο παράλογη, που σπάνια αποφασίζουν να κάνουν την προσπάθεια», είπε η Anne Morrow Lindbergh.

Είμαι σίγουρη πως στο βάθος συμφωνούμε μαζί της! Τα δεκάδες μικροπράγματα που γεμίζουν την καθημερινότητα, γεγονότα μικρά ή μεγαλύτερα που θέλουν την προσοχή μας, όπως το να συμπληρώσουμε τη λίστα με τα ψώνια, να πάρουμε του μικρού ένα βιβλίο, να φτιάξουμε ένα υπόμνημα, να στείλουμε ένα email, να περάσουμε για τα ρούχα από το καθαριστήριο, να έχουμε έτοιμο το φαγητό στην ώρα του, να σηκώσουμε το τηλέφωνο (ή να το αφήσουμε να χτυπά;), σίγουρα καλύπτουν ένα μεγάλο κομμάτι της μέρας μας, ίσως και το μεγαλύτερο, αφήνοντάς μας πάντα με την εντύπωση ότι δεν μένει χρόνος για μας. Και σταδιακά, περνώντας ο καιρός κάτω από αυτές τις συνθήκες, παγιώνεται μέσα μας η εντύπωση πως η πολυπόθητη ώρα μοναξιάς εντέλει δεν θα έρθει.

Κι όμως, η μοναξιά μάς παρέχει ελευθερία σκέψης και δράσης. Ενισχύει τη δημιουργικότητα. Προσφέρει ένα πεδίο ελεύθερο για τη φαντασία. Προσφέρει την απαραίτητη εσωτερική ισορροπία.

Η αλήθεια είναι ότι δεν βιώνουμε πάντα τη μοναξιά με θετικό τρόπο. Κατά καιρούς, μπορεί να οδηγήσει κάποιους ανθρώπους στην απομόνωση. Υπό αυτή την έννοια, όλα εξαρτώνται από τη χρήση της. Το λίγο κουράζει και στερεί, το πολύ αποβαίνει επικίνδυνο.

Η οικογένεια απορεί…

«Και ξαφνικά, θέλω να πάρω τους δρόμους! Ετσι χωρίς προειδοποίηση. Ξαφνικά για όσους με παρακολουθούν… καθόλου ξαφνικά αν με ρωτήσετε! Θέλω να με αφήσουν μόνη, όπως είπε και η Γκρέτα Γκάρμπο. Οχι να είμαι μόνη».

Η σημερινή πολυάσχολη γυναίκα έχει ανάγκη τη σιωπή και τη μοναξιά, παρά τις -αναμενόμενες- αντιδράσεις του κύκλου της. Δεν είναι εύκολο η οικογένεια και οι οικείοι να κατανοήσουν και να αποδεχτούν τη βαθύτερη αυτή ανάγκη. Σαν να βγάζει από την πρίζα τον εαυτό της. Σαν να χρειάζεται αυτή τη δημιουργική μοναξιά για να τα βρει με τον εαυτό της. Παρ’ όλα αυτά, πολλές από εμάς τη φοβούνται, στην καλύτερη περίπτωση τη θεωρούν πολυτέλεια, κι έτσι μαθαίνουν να ζουν χωρίς την επωφελή «ησυχία» της. Το αποτέλεσμα είναι να πιέζονται πολύ, να χάνουν τα όριά τους και στο τέλος να καταρρέουν!

Γιατί πρέπει να είναι έτσι;

Πολλές γυναίκες ζουν μια στέρηση. Στέρηση του εαυτού τους και της εσωτερικής ζωής. Μήπως φοράμε παραμορφωτικά γυαλιά; Μήπως η στέρηση, αν δεν την παραδεχθώ, θα πάψει να υπάρχει; Μήπως κρατάμε παραμορφωτικούς καθρέφτες και βλέπουμε τον εαυτό μας παραμορφωμένο; Μήπως δεν φταίνε οι καθρέφτες αλλά τα είδωλα, εμείς δηλαδή;

«Η μοναξιά που αισθάνεσαι στη θάλασσα είναι προσωπική και ζωντανή. Δεν σε καταβάλλει ούτε σε αποθαρρύνει. Είναι μια διεγερτική μοναξιά».

Η Anne Morrow Lindbergh μας προτρέπει να περνάμε δημιουργικό χρόνο μοναξιάς! «Ορισμένες πηγές λειτουργούν μόνο όταν είμαστε μόνες. Ο ζωγράφος ξέρει πώς να είναι μόνος για να λειτουργήσει. Ο συγγραφέας για να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του. Ο μουσικός για να συνθέσει. Ο άγιος για να προσευχηθεί. Οι γυναίκες χρειάζονται μοναξιά για να μπορέσουν να βρουν την ουσία του εαυτού τους».

Για να βρει χρόνο η ψυχή να ηρεμήσει ανάμεσα στις χιλιάδες ασχολίες της. Να βρει τον χρόνο και τον χώρο να είναι μόνη. Είναι δύσκολο, μα απαραίτητο: Να θρέψουμε την ψυχή μας.

Tips για κλεφτές στιγμές δημιουργικής μοναξιάς

– Κάνε ένα πλάνο. Βρες μια δική σου ώρα μέσα στη μέρα. Πολύ νωρίς το πρωί ή πολύ αργά το βράδυ. Αν δεν βολεύει αυτό, κλείσε ραντεβού με τον εαυτό σου μέσα στη μέρα.

– Αν τα παιδιά κοιμούνται το μεσημέρι, αυτή είναι η ώρα σου! Αντί να ανανεώσεις το σπίτι με δουλειές καθημερινές, ανανέωσε τον εαυτό σου! Ακολούθησε την κλίση σου, είτε αυτό λέγεται πλέξιμο, είτε λέγεται ζωγραφική, μαστορέματα ή ανθοδετική, όπως και να ονομάζεται υπάρχει χρόνος για όλα.

– Αν τα παιδιά δεν κοιμούνται, δώσε ένα όνομα στην ώρα που ακολουθεί μετά το φαγητό: «Ωρα σιωπής» για παράδειγμα. Ολοι μένουν στο δωμάτιό τους και είτε διαβάζουν είτε παίζουν κάποια ιδιαίτερα παιχνίδια που είναι κατάλληλα για την ώρα σιωπής. Ηρεμα, αλλά σταθερά, τους προσφέρετε τα παιχνίδια που θα μπορούν να τα παίζουν μόνο εκείνη την ώρα. Πέστε στα παιδιά ότι θα τα δείτε σε 1 ώρα ακριβώς. Απομονωθείτε και διεκδικήστε το δικό σας ραντεβού με τον εαυτό σας. Ισως δεν πετύχει με την πρώτη ή τη δεύτερη φορά, όταν όμως καταλάβουν ότι το εννοείτε, θα το δεχθούν.

– Αν παίρνετε εσείς τα παιδιά από το σχολείο, φύγετε από το σπίτι 30’ νωρίτερα και είτε καθίστε κάπου για ένα γρήγορο σνακ, είτε διαβάστε ένα βιβλίο σε ένα πάρκο καθώς τα περιμένετε.

– Εχετε μαζί σας ένα σημειωματάριο. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι καλό θα σας κάνει. Οι σκέψεις μας είναι σκόρπιες και πολλές ωραίες ιδέες χάνονται γιατί δεν προλαβαίνουμε να τις θυμόμαστε! Οταν αρχίσουμε να προσέχουμε τις ανάγκες μας και να φροντίζουμε τον εαυτό μας, μας επισκέπτονται σκέψεις και ιδέες αναπάντεχα σωστές. Είναι κρίμα να πηγαίνουν χαμένες. Οταν θα έχετε περισσότερο χρόνο, ξεφυλλίστε το σημειωματάριο, αναπολήστε τις στιγμές που κάτι όμορφο σκεφτήκατε και προχωρήστε στην υλοποίηση.

Σιγά-σιγά θα μάθετε να προγραμματίζετε αλλιώς την εσωτερική πραγματικότητα: Θα σας φέρει χαρά και αγαλλίαση και μην ξεχνάτε τον νόμο της έλξης: έλκουμε αυτό που είμαστε, αυτό που σκεπτόμαστε για μας και τον κόσμο γύρω μας.

Γνωρίζοντας την Anne Morrow Lindbergh

Μία από τις πιο αναγνωρισμένες Αμερικανίδες συγγραφείς των αρχών του 20ού αιώνα, κέρδισε το πρώτο της λογοτεχνικό βραβείο όταν ήταν πολύ νέα. Κατά την αποφοίτησή της από το Smith College, κέρδισε το βραβείο Mary Augusta για το πιο πρωτότυπο λογοτεχνικό κομμάτι και το βραβείο Elizabeth Montagu για το καλύτερο δοκίμιο για τη ζωή των γυναικών του 18ου αιώνα. Τα μυθιστορήματα, τα δοκίμια και τα ημερολόγιά της έχουν περιγραφεί ως «μικρά έργα τέχνης».

Είχε δίπλωμα πιλότου, ήταν συγκυβερνήτης του διάσημου συζύγου της Charles Lindbergh – παντρεύτηκαν το 1929 και γύρισαν όλο τον κόσμο. Συγκέντρωσαν πάνω τους την παγκόσμια προσοχή όχι μόνο με τον γάμο τους, αλλά και με ένα τραγικό συμβάν: την απαγωγή και τη δολοφονία του πρωτότοκου γιου τους, Charles Augustus Lindbergh ΙΙΙ, το 1932.

Το 1931 ταξίδεψαν με ένα μονοκινητήριο αεροπλάνο πάνω από τον Καναδά και την Αλάσκα, αλλά και στην Ιαπωνία και την Κίνα. Η πτήση ήταν η έμπνευση για το πρώτο βιβλίο Morrow Lindbergh, το «Βόρεια προς την Ανατολή».

Εργα της: North to the Orient, The Wave of the Future, The Steep Ascent, Gift from the Sea, The Unicorn and Other Poems και άλλα.