Ο Θανάσης Βισκαδουράκης μίλησε στην κάμερα της εκπομπής “Ελένη” για τα παιδικά του χρόνια στο ορφανοτροφείο. την οικογένειά του, τον γιου και για τον πατέρα του, ο οποίος του ζήτησε συγγνώμη πριν πεθάνει.

“Το παιδί μου είναι δώρο Θεού. Μετά τη γέννησή του και με τη σύζυγο μου έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος, κοιτάω το γιο μου που μεγαλώνει, με λέει μπαμπά και λιώνω. Οι πιο ιερές λέξεις της ζωής είναι να λες μπαμπά και μαμά, λέξεις που δεν τις είπα ποτέ, όλα ξεκινάνε από την οικογένεια. Ήταν δύσκολα τα παιδικά μου χρόνια. Όταν πέθανε η μαμά μου, μωρό παιδί βρέθηκα στο ορφανοτροφείο στη Θήβα. Στο ορφανοτροφείο έμεινα μέχρι την τρίτη λυκείου μέχρι που πήγα Αθήνα για να περάσω περιοδεύων στο στρατό”, είπε ο αγαπημένος ηθοποιός και πρόσθεσε:

“Ο πατέρας μου πριν πεθάνει μου ζήτησε συγγνώμη, δεν το περίμενα. Στην κηδεία του πατερά μου συνειδητοποίησα ότι μπορεί να απέτυχε ως μπαμπάς αλλά ένωσε τους κωφούς της Ελλάδας. Ο πατέρας μου έκανε το Σωματείο Κωφών το 1945 και είμαι υπερήφανος για αυτόν. Τι να καταφέρει ένας μπαμπάς κωφός με πέντε παιδιά το 1973; Σαν παιδί στερήθηκα τη διασκέδαση, το προνόμιο να ζητάω δώρα, ήμουν μόνος μου. Δεν επιτρεπόταν να ονειρευτώ, υλικά αγαθά δεν υπήρχαν. Δεν μου επιτράπηκε να μάθω αγγλικά ή να σπουδάσω. Αγρίευα όταν με κοίταζαν λυπητερά”.

Για τη σχέση του με την θρησκεία και την Εκκλησία ο Θανάσης Βισκαδουράκης σχολίασε: «Από μικρό παιδί αγαπάω την Εκκλησία. Δεν άντεχα τις καλόγριες, έτρωγα πολύ ξύλο. Ήμουν πάντα το παπαδάκι του Αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου. Έδωσα στο παιδί μου το όνομα του Ιερώνυμου γιατί χωρίς αυτόν δεν ξέρω που θα ήμουν».