Στην εκπομπή της Μαρίας Μπακοδήμου “Γειά σου” όπου ήταν το Σάββατο 4 Νοεμβρίου καλεσμένος, ο Δημήτρης Παπανικολάου, μίλησε για την οικογένεια του και για το σύνδρομο που αντιμετωπίζει εκείνος και η κόρη του. Μίλησε και για ένα περιστατικό με πρωταγωνιστή ένα παιδί με αυτισμό.
Ο Δημήτρης Παπανικολάου εξήγησε για ποιο λόγο αποφάσισε να μιλήσει ανοικτά για το σύνδρομο του Ασπεργκερ από το οποίο πάσχει και εκείνος και η κόρη του.
“Ο λόγος ήταν απλός. Προσπαθούσα για μήνες να πείσω την γυναίκα μου πως έπρεπε να πούμε για την κόρη μας. Ότι είναι στο φάσμα του αυτισμού. Με αυτόν τον τρόπο η κοινωνία δεσμεύει τους ‘κακούς’ να κάνουν πίσω και τους ‘καλούς’ να γίνουν καλύτεροι. Μας φέρθηκαν άσχημα. Σε εμάς και το παιδί. Πολύ κακές συμπεριφορές. Απορρίψεις, bullying, κλειστές πόρτες. Η γυναίκα μου δεν ήθελε να στιγματιστεί το παιδί, και έτσι αποφάσισα να πω για το δικό μου πρόβλημα. Μίλησα για εμένα. Το ανακαλύψαμε στα 42 χρόνια μου.“
Όταν μίλησα για το πρόβλημά μου, τότε η κόρη μου και η γυναίκα μου με πλησίασαν και μου ζήτησαν…:
“‘Μπαμπά πες και για μένα’. Έτσι αποφασίσαμε την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού να μιλήσουμε και για την κόρη μας. Η κόρη μου είναι πολύ δυναμική και πολλές φορές δίνει θάρρος και σε μένα”.
Ο Νίκος Γκάλης και ο Γιάννης Αντετοκούμπο στο πλευρό του
Στον Νίκο Γκάλη και Γιάννη Αντετοκούνμπο μίλησα κατ’ ιδίαν. Το συζητήσαμε οι τρεις μας. Μία ημέρα πριν το ανακοινώσω δημόσια. Τους είπα: “Θέλω να μιλήσω για το πρόβλημά μου. Να βάλω μπροστά εμένα για να βοηθήσω τους άλλους. Και τότε ο Γκάλης έβαλε τα κλάματα”.
Σήμερα και οι δύο τους είναι πρεσβευτές στον οργανισμό που δημιούργησα, που είναι δίπλα σε όσους βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού για ενημέρωση και σωστή αντιμετώπιση.
Το περιστατικό που έζησε
Ένα μάθημα για τον τρόπο αντιμετώπισης ανθρώπων με αυτισμό δίδαξε ο Δημήτρης Παπανικολάου, σώζοντας ένα μικρό παιδί από τον κίνδυνο που είχε περιέλθει. Μιλώντας για αυτό το περιστατικό ο ίδιος είπε:
“Οι υπηρεσίες που προσφέρουμε στους συνανθρώπους μας είναι το δάνειο που πληρώνουμε για να κατοικούμε στη γη. Κάνω προσπάθειες να βοηθάω τους ανθρώπους. Εκείνη την ημέρα η γυναίκα μου είδε ένα παιδί κάτω στο οδόστρωμα, σε κεντρικό δρόμο. Καθόταν. Σταματήσαμε αμέσως το αυτοκίνητο. Κατάλαβα πως είχαμε ένα παιδί με αυτισμό σε κρίση.
Για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί μια τέτοια κατάσταση ο αθλητής έδωσε κάποιες συμβουλές που ακολούθησε και ο ίδιος. “Πρέπει να μιλάμε αργά, να κάνουμε ότι κινήσεις κάνει ο άλλος άνθρωπος που είναι σε κρίση. Εγώ κάθισα κάτω στο οδόστρωμα μαζί με το παιδί. Μιλούσαμε για ομάδες. Για να του αποσπάσω την προσοχή. Δεν τον άγγιξα εγώ πρώτος. Άφησα εκείνον να το κάνει πρώτος. Να νιώσει άνετα.
