Οι δεινόσαυροι υπήρξαν σπονδυλωτά ζώα που κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα για περίπου 165 εκατομμύρια χρόνια. Πρωτοεμφανίστηκαν πριν 230 εκατομμύρια χρόνια. Στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου δε, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, οι δεινόσαυροι εξαλείφθηκαν πράγμα που σήμανε το τέλος της απόλυτης κυριαρχίας τους στον πλανήτη.
Η έννοια χρόνος, που έτσι και αλλιώς είναι απλώς μια κοινά αποδεκτή σύμβαση, σχεδόν χάνει τη σημασία της αν σκεφθεί κανείς την ηλικία της γης και πως πριν μόλις… 65 εκατ. χρόνια, σαν ΄χθες’ δηλαδή, εξαφανίστηκαν οριστικά οι δεινόσαυροι από την επιφάνειά της.
Αυτά τα θαυμαστά σπονδυλωτά ζώα κυριάρχησαν στο γήινο οικοσύστημα από τότε που εμφανίστηκαν και στο τέλος της ονομαζόμενης Κρητιδικής περιόδου, εξαφανίστηκαν, μάλλον μυστηριωδώς. Φανταστείτε λοιπόν εκατομμύρια χρόνια πριν, δυο γιγάντιους και τρομακτικούς σε όψη γονείς δεινόσαυρους να φρουρούν με τα πελώρια γαμψά τους νύχια τα αβγά τους, καθώς περιμένουν υπομονετικά την επώασή τους. Αυτή η διαδικασία ωστόσο, αποτυπώνεται στις μέρες μας από τους επιστήμονες μόνο περιστασιακά και μάλλον επιδερμικά, στα αρχεία των απολιθωμάτων που έχουν βρεθεί ανά τον κόσμο, τα οποία είναι αρκετά σπάνια.
Σύμφωνα λοιπόν με ένα έγγραφο που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο περιοδικό iScience το 2021, ένα πλήρως σχηματισμένο έμβρυο δεινοσαύρου αποκαλύφθηκε μέσα σε ένα σύνηθες απολιθωμένο αβγό που απέκτησε το Κινεζικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Yinliang το 2020 και το αποθήκευσε για μια δεκαετία.
Το συγκεκριμένο δείγμα αβγού υπολογίζεται πως έχει ηλικία μεταξύ 66-72 εκατ. έτη, μόνο δε κατόπιν επισταμένης έρευνας και ειδικής σάρωσης, αποκάλυψε στους επιστήμονες το μοναδικά ενδιαφέρον μυστικό του. Ποιο είναι αυτό; Μα η παρουσία ενός εξαιρετικά καλά διατηρημένου εμβρύου δεινοσαύρου μέσα του!
Ο συγγραφέας Steve Brussate που υπογράφει τη σχετική μελέτη, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Αυτό το έμβρυο δεινοσαύρου μέσα στο αβγό του, είναι σίγουρα ένα από τα πιο όμορφα απολιθώματα που έχω δει στην ζωή μου. Τούτος ο μικρός προγεννητικός δεινόσαυρος μοιάζει ακριβώς με ένα μωρό πουλί κουλουριασμένο στο αβγό του, κάτι που είναι μια ισχυρή απόδειξη ότι πολλά χαρακτηριστικά των σημερινών πτηνών εξελίχθηκαν για πρώτη φορά στους προγόνους τους, τους δεινόσαυρους».
Από τη στάση του εμβρύου που έχει μήκος περίπου 25εκ. και που- δυστυχώς γι΄ αυτό- δεν πρόλαβε να γεννηθεί, αντιλαμβάνονται οι σύγχρονοι ειδικοί πως βρισκόταν πολύ κοντά στο στάδιο της εκκόλαψης. Το είδος του ζώου είναι ένας Οβιραπτορόσαυρος και είχε πάρει θέση ‘πτύχωσης΄ με το κεφάλι προς τον αμβλύ πόλο του αβγού, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα σύγχρονα… κοτόπουλα λίγο πριν σπάσουν το κέλυφος του αβγού τους και ξεμυτίσουν σε αυτόν τον κόσμο. Η στάση αυτή που δεν είχε επίσημα αποδοθεί σε δεινόσαυρο, πιστοποιεί πέραν πάσης αμφιβολίας τη στενή σχέση των πρωτόγονων αυτών ζώων με τα μετέπειτα πουλιά που προφανώς εξελισσόμενα κληρονόμησαν από τους προγόνους τους και διατήρησαν έκτοτε αυτόν τον χαρακτηριστικό ελιγμό.
Το αποκαλούμενο και ‘Baby Yingliang’ αβγό, είναι πιθανώς μόνο η αρχή μιας σειράς ανακαλύψεων που θα ρίξουν άπλετο φως στην άγνωστη ιστορία των πολύ μακρινών προγόνων ολόκληρου του σημερινού φτερωτού βασιλείου της γης μας.
