CELEBRITY NEWS, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Audrey Hepburn: Τριάντα χρόνια από τον θάνατο του ειδώλου του σινεμά και της μόδας – Οι 10 θρυλικοί ρόλοι της

Τριάντα χρόνια ολοκληρώνονται από την ημέρα που η Audrey Hepburn έφυγε από τη ζωή, χτυπημένη από τον καρκίνο.

Η Audrey Hepburn υπήρξε είδωλο του κινηματογράφου αλλά και fashion icon, ενώ ήταν γνωστή και για το ανθρωπιστικό της έργο. Έγραψε τη δική της ιστορία με ρόλους σε ταινίες όπως “Διακοπές στη Ρώμη”, Breakfast at Tiffany’s και “Ωραία μου Κυρία”. Θεωρείται μία από τις πιο διάσημες σταρ παγκοσμίως στον 20ό αιώνα, ενώ το γεγονός ότι έχει βραβευθεί με Όσκαρ, Tony, Emmy και Grammy την καθιστά ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα τέσσερα βραβεία.

Αναγνωρισμένη ως είδωλο του σινεμά αλλά και ως ίνδαλμα της μόδας, το 1989, κατετάγη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου στην τρίτη θέση της λίστας των σπουδαιότερων γυναικών σταρ του κλασικού Χόλιγουντ όλων των εποχών ενώ εισήχθη στο Hall of Fame της διεθνούς λίστας των πιο καλοντυμένων. Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στο ανθρωπιστικό έργο. Το 1992 έλαβε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.

Τον Νοέμβριο του 1992, διεγνώσθη με καρκίνο στην κοιλιακή χώρα σε τελικό στάδιο. Οι γιατροί τής έδωσαν μόλις τρεις μήνες ζωής και πέθανε στον ύπνο της, στις 20 Ιανουαρίου 1993. Μετά τον θάνατό της, άφησε πίσω της μια κληρονομιά που αντέχει στον χρόνο.

Τα παιδικά χρόνια

Γεννήθηκε ως Audrey Kathleen Ruston στις 4 Μαΐου 1929 σε περιοχή των Βρυξελλών, από αριστοκρατική οικογένεια. Ήταν το μοναδικό παιδί του Ιρλανδού τραπεζίτη Joseph Victor Anthony Ruston από τη δεύτερη σύζυγό του, την πρώην βαρόνη Ella Van Heemstra, μια Ολλανδέζα αριστοκράτισσα που ήταν κόρη ενός πρώην κυβερνήτη της Ολλανδικής Γουιάνας. Αργότερα, ο πατέρας της υιοθέτησε το πιο αριστοκρατικό επώνυμο Hepburn-Ruston, από την πλευρά της γιαγιάς του Kathleen Hepburn, θεωρώντας ότι κατάγεται από τον James Hepburn, 4ο κόμη του Μπόθγουελ. Αν και η Audrey γεννήθηκε στο Βέλγιο, είχε βρετανική υπηκοότητα λόγω του πατέρα της και φοίτησε σε σχολείο στην Αγγλία όταν ήταν παιδί.

Το γεγονός ότι ο πατέρας της εργαζόταν σε μια βρετανική ασφαλιστική εταιρεία σήμαινε πως η οικογένεια θα έπρεπε να μετακομίζει ανάμεσα στις Βρυξέλλες, την Αγγλία και την Ολλανδία. Από το 1935 μέχρι το 1938 η Audrey φοίτησε σε μια ιδιωτική ακαδημία για κορίτσια στο Κεντ. Το 1935 οι γονείς της πήραν διαζύγιο και ο πατέρας της, που προσέκειτο στους ναζί, άφησε την οικογένεια. Χρόνια μετά η ηθοποιός ανέφερε αυτήν την περίοδο ως την πιο τραυματική της ζωής της. Αργότερα εντόπισε τον πατέρα της στο Δουβλίνο διαμέσου του Ερυθρού Σταυρού. Διατήρησε επαφή μαζί του και τον υποστήριζε οικονομικά μέχρι τον θάνατό του.

Το 1939 η μητέρα της πήρε την απόφαση να μετακομίσει μαζί με τα παιδιά της στο σπίτι του παππού τους στο Άρνεμ της Ολλανδίας. Η Ella πίστευε πως η Ολλανδία ήταν ασφαλής από γερμανική εισβολή. Η Hepburn φοίτησε στο Ωδείο του Άρνεμ από το 1939 έως και το 1945 όπου και μυήθηκε στο μπαλέτο μαζί με τα καθημερινά της μαθήματα.

Η προσφορά στην ολλανδική αντίσταση

Το 1940 οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου η Hepburn υιοθέτησε το ψεύτικο όνομα Edda Van Heemstra, αλλάζοντας τα έγγραφα της μητέρας της γιατί ένα όνομα που ακουγόταν έντονα αγγλικό θεωρήθηκε επικίνδυνο. Αυτό δεν ήταν ποτέ επίσημο νομικά το όνομά της. Πρόκειται για απλή παράφραση του ονόματος της μητέρας της.

Έως το 1944 η Χέπμπορν είχε εξελιχθεί σε πολύ καλή μπαλαρίνα. Μυστικά χόρευε σε συγκεντρώσεις για να μαζέψει χρήματα για την ολλανδική αντίσταση. Αργότερα δήλωσε πως “το καλύτερο κοινό που είχα ποτέ δεν έκανε τον παραμικρό ήχο στο τέλος της παράστασής μου”.

Σύμφωνα με τη New York Post, η Hepburn προσέφερε διανέμοντας τις εφημερίδες της Αντίστασης. Η ίδια, πριν από τον θάνατό της, είχε δηλώσει πως “τις έβαλα στις μάλλινες κάλτσες μου, στα ξύλινα παπούτσια μου, ανέβηκα στο ποδήλατό μου και τις παρέδωσα”. Ήταν η ιδανική επιλογή καθώς ως έφηβη ήταν πολύ νέα και η αστυνομία δεν την εμπόδισε. Το Άρνεμ απελευθερώθηκε τελικά το 1945.

Μετά την Απόβαση των Συμμαχικών Δυνάμεων στη Νορμανδία η κατάσταση δυσκόλεψε στη γερμανοκρατούμενη Ολλανδία. Κατά τη διάρκεια του λιμού τον χειμώνα του 1944 οι Γερμανοί κρατούσαν την περιορισμένη τροφή και καύσιμη ύλη των Ολλανδών για τις δικές τους ανάγκες. Χωρίς θέρμανση στα σπίτια τους ούτε φαγητό, οι άνθρωποι πέθαιναν από την πείνα και το κρύο στους δρόμους. Οι Hepburn όπως και αρκετοί άλλοι αναγκάζονταν να φτιάχνουν αλεύρι από βολβούς τουλίπας για να φτιάξουν πίτες και μπισκότα. Το Άρνεμ καταστράφηκε κατά τη διάρκεια αεροπορικών επιδρομών. Ο θείος και ο ξάδερφος της μητέρας της Hepburn εκτελέστηκαν μπροστά της γιατί έλαβαν μέρος στην Αντίσταση. Ο ετεροθαλής αδερφός της Ian πέρασε κάποιο διάστημα σε γερμανικό στρατόπεδο εργασίας. Υποφέροντας από υποσιτισμό, η Hepburn εμφάνισε οξεία αναιμία, αναπνευστικά προβλήματα και οίδημα.

Το 1991 είχε πει: “Έχω αναμνήσεις. Περισσότερες από μία φορές βρέθηκα στο σταθμό βλέποντας τρένα γεμάτα Εβραίους που μεταφέρονταν, βλέποντας όλα αυτά τα πρόσωπα από την κορυφή του βαγονιού. Θυμάμαι πολύ έντονα, ένα μικρό αγόρι να στέκεται με τους γονείς του στην αποβάθρα, πολύ χλωμό, πολύ ξανθό, να φορά ένα παλτό πολύ μεγάλο για εκείνο, και μπήκε στο τρένο. Ήμουν ένα παιδί που παρατηρούσε ένα παιδί.”

Όταν η χώρα ελευθερώθηκε από τις Συμμαχικές Δυνάμεις ακολούθησαν τα καμιόνια της Διαχείρισης Ανακούφισης και Αναμόφωσης των Ηνωμένων Εθνών. Η Hepburn είπε σε μια συνέντευξη πως ήπιε ένα ολόκληρο τενεκεδάκι συμπυκνωμένου γάλατος και μετά αρρώστησε από τα πρώτα της γεύματα γιατί έβαλε στο πιάτο της υπερβολικά πολλή ζάχαρη. Αυτές οι εμπειρίες την οδήγησαν στο να συμμετέχει στο έργο της UNICEF αργότερα στη ζωή της.

Η κινηματογραφική επιτυχία

Μετά τον πόλεμο, συνέχισε να σπουδάζει κλασικό χορό στο Άμστερνταμ με τη Sonia Gaskell και στο Λονδίνο με τη Marie Rambert από το 1948. Στα 20 της, σπούδασε υποκριτική και εργάστηκε ως μοντέλο και χορεύτρια, ενώ άρχισε να παίρνει τους πρώτους μικρούς ρόλους, με το όνομα Audrey Hepburn.

Η καριέρα της ως ηθοποιού ξεκίνησε με την εκπαιδευτική ταινία Nederlands in zeven lessen (Ολλανδικά σε επτά μαθήματα). Έπειτα εμφανίστηκε σε μουσικές παραστάσεις. Ο πρώτος της ρόλος στον κινηματογράφο ήταν στη βρετανική ταινία One Wild Oat όπου και υποδύθηκε μια ρεσεψιονίστ. Έπαιξε αρκετούς μικρούς ρόλους σεδιάφορες ταινίες.

Η πρώτη αξιοπρόσεκτη εμφάνισή της στον κινηματογράφο ήταν το 1952 στην ταινία Σκιές στην ομίχλη (Secret People) όπου και υποδύθηκε μια σπουδαία μπαλαρίνα. Η πρώτη μεγάλη επιτυχία ήρθε το 1953 στο πλευρό του Gregory Peck, στη ρομαντική κωμωδία “Διακοπές στη Ρώμη” για την οποία ήταν η πρώτη ηθοποιός που κέρδισε Όσκαρ, Χρυσή Σφαίρα και BAFTA με μία ερμηνεία. Οι παραγωγοί αρχικά ήθελαν την Elizabeth Taylor για τον ρόλο, αλλά ο σκηνοθέτης William Wyler εντυπωσιάστηκε τόσο με το δοκιμαστικό της Hepburn και την επέλεξε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο William Wyler είχε πει σύμφωνα με τη The Baltimore Sun, “είχε όλα όσα έψαχνα: Γοητεία, αθωότητα και ταλέντο. Ήταν επίσης πολύ αστεία. Ήταν απολύτως μαγευτική, και είπαμε, “Αυτό είναι το κορίτσι!”.“

Ακολούθησε η ταινία “Γλυκιά μου Σαμπρίνα” (Sabrina) όπου πρωταγωνίστησε στο πλευρό των Humphrey Bogart‎ και William Holden. Για τις ενδυματολογικές ανάγκες της ταινίας, συναντήθηκε με τον Hubert de Givenchy για να αποφασίσουν για την γκαρνταρόμπα της. Έγιναν διά βίου φίλοι και συνεργάτες, ενώ με τα σχέδια του διάσημου μόδιστρου ταυτοποιήθηκε. Στη διάρκεια των γυρισμάτων για τη Γλυκιά μου Σαμπρίνα, οι Hepburn και Holden ερωτεύτηκαν και εκείνη τότε ήλπισε πως θα παντρεύονταν και θα έκαναν παιδιά. Ωστόσο, χώρισαν όταν εκείνος της αποκάλυψε ότι είχε κάνει αγγειεκτομή.

Το 1954, επέστρεψε στο θέατρο όπου υποδύθηκε την Ondine, ενώ η παράσταση αυτή ήταν και η τελευταία της στο Μπρόντγουεϊ. Στην παράσταση αυτή συμπρωταγωνίστησε με τον Mel Ferrer, τον οποίο και παντρεύτηκε αργότερα μέσα στο έτος. Για τον ρόλο της αυτό κέρδισε Tony.

Συνέχισε να συγκινεί το κοινό με ρόλους σε επιτυχημένες ταινίες, όπως το “Έξυπνο μουτράκι” (Funny Face) το 1957, και οι δραματικές “War and Peace” (1956) και “The Nun’s Story” (1959), η οποία ήταν μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για εκείνη. Το Films in Review υποστήριξε πως, “η ερμηνεία της θα κάνει να σιωπήσουν για πάντα αυτοί που την θεωρούν λιγότερο ηθοποιό και περισσότερο σύμβολο του σοφιστικέ παιδιού/γυναίκας. Η ερμηνεία της αδελφής Λουκ είναι μια από τις μεγαλύτερες στη μεγάλη οθόνη.“

Τη δεκαετία του ’60 άρχισε να παίζει πιο σοφιστικέ και κοσμικούς χαρακτήρες, αν και συχνά ακόμη ευάλωτους. Συγκεκριμένα, το 1961 ήρθε ο ρόλος της μυστηριώδους Holly Golightly στο “Breakfast at Tiffany’s”, κινηματογραφική μεταφορά της νουβέλας του Truman Capote. Το 1963 ήρθε το Charade, ταινία στην οποία συμπρωταγωνίστησε στο πλευρό του Cary Grant, ενώ το 1967 πρωταγωνίστησε στην ταινία “Two for the Road”. Ενδεχομένως, ο πιο αμφιλεγόμενος ρόλος της ήταν αυτός της Eliza Doolittle στο κινηματογραφικό μιούζικαλ “Ωραία μου Κυρία” το 1964. Αν και η ερμηνεία της ήταν αξιοθαύμαστη, πολλοί θεατές θεώρησαν ότι ο ρόλος αυτός ανήκε στην Julie Andrews, η οποία είχε ερμηνεύσει την ηρωίδα στη θεατρική σκηνή.

Η σχέση με τους άνδρες συμπρωταγωνιστές της

Ως μία από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς, συμπρωταγωνίστησε με πολλούς σπουδαίους άνδρες ηθοποιούς όπως ο Humphrey Bogart‎ στο “Γλυκιά μου Σαμπρίνα”, ο Fred Astaire στο Funny Face, ο Maurice Chevalier και ο Gary Cooper στο Αριάν (Love in the Afternoon), ο George Peppard στο Breakfast at Tiffany’s, ο Cary Grant στο Ραντεβού στο Παρίσι (Charade), ο “Rex” Harrison στο Ωραία μου κυρία (My Fair Lady), ο Peter O’ Toole στο Πώς να κλέψετε ένα εκατομμύριο δολάρια (How to Steal a Million), ο Albert Finney στο Δύο για τον δρόμο (Two for the Road) και ο Sean Connery στο Το ρόδο και το βέλος (Robin and Marian).

Πολλοί από αυτούς τους άνδρες ήρθαν κοντά της. Ο “Rex” Harrison αποκαλούσε την Audrey αγαπημένη του παρτενέρ, ο Cary Grant λάτρευε να την πειράζει και μάλιστα κάποτε είπε: “Το μόνο που θέλω για τα Χριστούγεννα είναι μια φωτογραφία ακόμη με την Audrey Hepburn.” Ο Gregory Peck έγινε φίλος για όλη την υπόλοιπη ζωή της. Μετά τον θάνατό της, ο Gregory Peck με δάκρυα στα μάτια απήγγειλε μπροστά στην κάμερα το αγαπημένο της ποίημα, “Ατελείωτη Αγάπη” του Rabindranath Tagore. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Bogart‎ και η Hepburn δεν τα πήγαιναν καλά, μα αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Bogart τα πήγαινε καλά μαζί της όσο κανείς άλλος στο πλατό. Αργότερα η Hepburn είπε: “Καμιά φορά είναι οι λεγόμενοι “σκληροί άντρες” που τελικά είναι οι πιο στοργικοί, όπως υπήρξε ο Bogie μαζί μου“.

Οι γάμοι και το δύσκολο ταξίδι της μητρότητας

Το 1952 η Hepburn αρραβωνιάστηκε τον βιομήχανο James Hanson, για τον οποίο είχε πει ότι ήταν “κεραυνοβόλος έρωτας”. Ωστόσο, μετά την πρόβα νυφικού και τον ορισμό της ημερομηνίας, αποφάσισε πως ο γάμος τους δνε θα είχε μέλλον, εξαιτίας των επαγγελματικών τους υποχρεώσεων που θα τους κρατούσαν μακριά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε πάρτι του Gregory Peck, το 1954, η Hepburn συνάντησε τον Αμερικανό ηθοποιό Mel Ferrer, ο οποίος της πρότεινε να πρωταγωνιστήσουν μαζί σε ένα θεατρικό έργο.

Έγιναν ζευγάρι και εκτός σκηνής και παντρεύτηκαν μέσα στο έτος. Ο γάμος τους κράτησε 14 χρόνια, έως τις 5 Δεκεμβρίου 1968, ενώ απέκτησαν έναν γιο, τον Sean Hepburn Ferrer. Μετά το διαζύγιο με τον Ferrer παντρεύτηκε τον Ιταλό ψυχίατρο, Andrea Dotti, τον οποίο γνώρισε ενώ έκανε κρουαζιέρα στη Μεσόγειο με φίλους, τον Ιούνιο του 1968. Παντρεύτηκαν στις 18 Ιανουαρίου 1969 και ο γιος τους Luca Andrea Dotti γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1970, ενώ η Hepburn επέλεξε να επικεντρωθεί στην οικογένειά της παρά στην καριέρα της. Τόσο ο Dotti όσο και η Hepburn ήταν άπιστοι, με τον Dotti να έχει σχέσεις με νεότερες γυναίκες και τη Hepburn να έχει μια ρομαντική σχέση με τον ηθοποιό Ben Gazzara κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Bloodline (1979). Ο γάμος Dotti-Hepburn διήρκεσε δεκατρία χρόνια και διαλύθηκε το 1982, όταν ο Sean και ο Luca ήταν αρκετά μεγάλοι για να τα καταφέρουν σε μια ζωή με μια ανύπαντρη μητέρα. Παρ’ όλο που η Hepburn είχε διακόψει κάθε επαφή με τον Ferrer (του μίλησε μονάχα δύο φορές στο υπόλοιπο της ζωής της, στην αποφοίτηση του Sean και στον πρώτο του γάμο), κράτησε επαφή με τον Dotti για το καλό του Luca.

Η Hepburn απέβαλε δύο φορές, με την πρώτη να λαμβάνει χώρα τον Μάρτιο του 1955. Το 1959, στα γυρίσματα της ταινίας Οι ασυγχώρητοι (The Unforgiven), έσπασε τη μέση της όταν πέφτοντας από άλογο χτύπησε σε πέτρα. Πέρασε εβδομάδες στο νοσοκομείο και αργότερα απέβαλε, γεγονός που αποδόθηκε σε σωματική και ψυχολογική πίεση. Το 1965, απέβαλε για δεύτερη φορά. Η Hepburn ήταν πολύ πιο προσεκτική όταν ήταν έγκυος στον Luca το 1969. Ξεκουραζόταν για μήνες και περνούσε τον καιρό της ζωγραφίζοντας προτού γεννήσει τελικά με καισαρική. Απέβαλε ακόμη μια φορά, το 1974.

Από το 1980΄έως τον θάνατό της, ήταν σε σχέση με τον Ολλανδό ηθοποιό Robert Wolders. Τον γνώρισε μέσω ενός φίλου, στα τελευταία χρόνια του γάμου της με τον Dotti. Όταν το διαζύγιο οριστικοποιήθηκε, εκείνη και ο Robert Wolders ξεκίνησαν την κοινή τους ζωή, παρ’ όλο που δεν παντρεύτηκαν ποτέ. Το 1989, έπειτα από εννέα χρόνια μαζί του, τα αποκάλεσε τα πιο ευτυχισμένα της ζωής της. “Μου πήρε πολύ καιρό“, είπε σε μια συνέντευξη με την Barbara Walters. Η δημοσιογράφος τη ρώτησε γιατί δεν παντρεύτηκαν. Η Hepburn απάντησε πως είχαν παντρευτεί αλλά όχι επισήμως. Σχεδίαζαν μαζί τα ταξίδια για τη UNICEF. Σε καθένα από τους λόγους της, εκείνος παρακολουθούσε και καμιά φορά δάκρυζε.

Το ανθρωπιστικό έργο της

Το 1967 πρωταγωνίστησε στο θρίλερ “Wait Until Dark” και στη συνέχεια κατά έναν τρόπο αποσύρθηκε από τα κινηματογραφικά δρώμενα.Επέστρεψε στην υποκριτική το 1976 με το Robin and Marian, ενώ εμφανίστηκε σε μερικές ακόμη ταινίες, ενώ το 1988 ξεκίνησε νέα καριέρα ως ειδική Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως για το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά (United Nations Children’s Fund / UNICEF).

Ευγνώμων για την καλή της τύχη να επιβιώσει της γερμανικής κατοχής ως παιδί, αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της για τη βοήθεια παιδιών σε φτωχές χώρες. Στα ταξίδια της τη διευκόλυνε η ευρεία γνώση της σε ξένες γλώσσες: γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, ολλανδικά και ισπανικά. Αφιερώθηκε στο ανθρωπιστικό της έργο και επισκέφθηκε περιοχές που υπέφεραν από λιμό στη Λατινική Αμερική, την Αφρική και την Ασία, σχεδόν μέχρι και τον θάνατό της. Μετά τον θάνατό της τιμήθηκε από την Ακαδημία των Κινηματογραφικών Τεχνών και Επιστημών με το “Βραβείο Ανθρωπισμού Jean Hersholt”.

Ως ίνδαλμα της μόδας και είδωλο του Χόλιγουντ, η Hepburn ήταν το αντικείμενο σε πολλά βιβλία και ντοκιμαντέρ, στο τελευταίο από τα οποία περιλαμβάνεται η Audrey (2020).