Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή το 1998 ο Δημήτρης Χορν. Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία, όταν ο σπουδαίος ηθοποιός είχε γίνει νονός στη Μονή Πετράκη το 1977.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Δημήτρης Χορν γίνεται νονός στον γιο των αξιόλογων Ελλήνων ηθοποιών Γιώργου Γεωγλερή και Ματίνας Καρρά στην Μονή Πετράκη το 1977, παρουσία πολλών και αγαπημένων φίλων και συνεργατών των τριών καλλιτεχνών.
Ο μικρός Σαράντος θα ακολουθήσει αργότερα τα επαγγελματικά βήματα των γονιών και του νονού του και θα εξελιχθεί σε έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του με επιλεγμένες και προσεγμένες πάντα επιλογές σε θέατρο, κιν/φο και τηλεόραση. Ασχολήθηκε και με τη διδασκαλία υποκριτικής στην Σχολή Βεάκη καθώς επίσης προτάθηκε για τις έξοχες ερμηνείες του με το “Βραβείο Χορν” το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο σε νέο ηθοποιό τιμώντας την μνήμη του μεγάλου Έλληνα καλλιτέχνη.
Τη συγκεκριμένη χρονιά ο Δημήτρης Χορν ανεβάζει με επιτυχία στο θέατρο “Διονύσια” το έργο του Πήτερ Μπαρνς “Ο δικός μας” όπου στο θίασο συμμετέχει και ο στενός φίλος και επί χρόνια συνεργάτης του Γιώργος Γεωγλερής. Η βαθιά και πολύχρονη φιλία τους επισφραγίζεται εκείνη την χρονιά και με την επιθυμία του να γίνει νονός στο παιδί του αγαπημένου του φίλου.
Ο Γιώργος Γεωγλερής αποτελεί έναν σημαντικό Έλληνα ηθοποιό με σπουδαίες ερμηνείες στο ενεργητικό του σε όλα τα είδη ρεπερτορίου και ένα πολυδιάστατο ταλέντο που ασχολήθηκε ως δάσκαλος υποκριτικής και πολιτιστικών σεμιναρίων, σκηνοθέτης, καθώς επίσης ηχογράφησε δίσκους με έργα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων. Όπως θα δηλώσει για τον φίλο και μεγάλο δάσκαλο του, δεν ήταν μόνο ηδονικό όταν έπαιζες μαζί του, αλλά και όταν τον παρατηρούσες πάνω στην σκηνή.
Ήταν τέτοια η μαγεία της στιγμής, όπου στην πλατεία του θεάτρου δεν ακουγόταν όχι μόνο βήχας αλλά ούτε καν ανάσα. Πολλές φορές δεν δίσταζε κατά την ώρα της υπόκλισης να αναφωνεί προς τους θεατές “Σας ζητώ συγγνώμη για την άθλια εμφάνιση μου”, γνωρίζοντας βαθιά μέσα του ότι ήταν παραπάνω από καλός.
Απλά αμφισβητούσε τον εαυτό του με την έννοια ότι οι νοητικές συλλήψεις των ρόλων που δημιουργούσε ήταν τόσο υψηλές που κάποιες φορές η πραγματική του απόδοση δεν μπορούσε να τις φτάσει. Και αυτή η αμφισβήτηση ίσως έκρυβε και μια κοκεταρία. Απλά τεράστιος. Έφυγε από την ζωή ακριβώς σαν σήμερα το 1998.
