O δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό μια σπάνια φωτογραφία από τον γάμο της ηθοποιού Μπεάτας Ασημακοπούλου με τον σκηνοθέτη Ορέστη Λάσκο τον Μάρτιο του 1960.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Στις 27 Μαρτίου του 1960 ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος παντρεύεται την αγαπημένη ηθοποιό Μπεάτα Ασημακοπούλου στην Αγία Φιλοθέη, με την παρουσία πολλών φίλων, συγγενών και εκλεκτών συναδέλφων. Κουμπάρος ο κιν/φικός παραγωγός Χρήστος Μανιάτης με τον οποίο το λαμπερό ζευγάρι συνεργάζεται τα δύο προηγούμενα χρόνια στα βουκολικά δράματα “Γερακίνα” και “Σαρακατσάνισσα”, στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την σκηνοθεσία αντίστοιχα.
Στη φωτογραφία, κατά την έξοδο τους από την εκκλησία, η ηθοποιός εντυπωσιάζει τους πάντες, με την αρχοντιά και το σικάτο νυφικό της σε γραμμή Dior και δεξιά ο Φιλοποίμην Φίνος με τον οποίο ο σκηνοθέτης θα συνεργαστεί στην θρυλική “Άγνωστο” το 1956, με την μεγάλη Κυβέλη στον πρώτο ρόλο.
Η Μπεάτα Ασημακοπούλου υπήρξε από τις πιο ταλαντούχες και φίνες παρουσίες που θα διαγράψει μια επιτυχημένη και μακρόχρονη πορεία στο σανίδι και το πανί, ξεχωρίζοντας πάντα με την ευγένεια, τη σεμνότητα και την αρχοντική κορμοστασιά της.
Ο Ορέστης Λάσκος ασχολήθηκε με την υποκριτική, την σκηνοθεσία, τη συγγραφή, τις θεατρικές παραγωγές, την ποίηση και συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της Έβδομης τέχνης στην Ελλάδα. Ένας από τους πρωτοπόρους του βωβού κιν/φου, δημιούργησε το 1932 τη βωβή ταινία “Δάφνις και Χλόη” προκαλώντας ιδιαίτερη αίσθηση εκείνη την εποχή με το στοιχείο του γυμνού σε πολλές σκηνές και την έντονη ποιητικότητά της. Σκηνοθέτησε συνολικά πενήντα τέσσερις ταινίες με σημαντικές μορφές της υποκριτικής και εξέδωσε οκτώ ποιητικές συλλογές για τις οποίες τιμήθηκε με τον Βραβείο Ποίησης από τον Σύνδεσμο Λογοτεχνών.
Η γνωριμία του με την Μπεάτα γίνεται το 1955 όταν εντυπωσιάζεται από την πρώτη θεατρική της εμφάνιση στο Ακροπόλ με την παράσταση “Αστέρια της Αθήνας” και της προτείνει τον πρώτο ρόλο στο “Δάφνις και Χλόη” που επιθυμεί να σκηνοθετήσει για δεύτερη φορά και τελικά δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ. Η γνωριμία αυτή εξελίσσεται σύντομα σε ένα μεγάλο και τρυφερό έρωτα που επισφραγίζεται με γάμο και τον μοναχογιό τους Βασίλη και τριάντα δύο υπέροχα χρόνια μέχρι τον χαμό του το 1992, γεμάτα δυνατές καλλιτεχνικές συνεργασίες και όμορφες οικογενειακές στιγμές.
