Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια φωτογραφία της Τζένης Καρέζη, στην οποία η αξέχαστη ηθοποιός ήταν μόλις 23 ετών. Ο φωτογραφικός φακός την έχει απαθανατίσει σε διάλειμμα των γυρισμάτων της ταινίας “Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο” το 1955, όπου έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Η 23χρονη Τζένη Καρέζη το καλοκαίρι του 1955 σε διάλειμμα των γυρισμάτων της κλασικής ταινίας της Φίνος Φιλμ “Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο” που αποτελεί την πρώτη κιν/φική εμφάνιση της και την πρώτη συνεργασία της με την ιστορική εταιρεία. Τα συγκεκριμένα γυρίσματα της φωτογραφίας γίνονται στην Παλαιά Εθνική Οδό της Μάνδρας στην Αττική όπου υπάρχουν και οι θρυλικές σκηνές με τους δύο λατερνατζήδες που υποδύονται μοναδικά οι Βασίλης Αυλωνίτης και Μίμης Φωτόπουλος, στις οποίες διανύουν ατέλειωτα χιλιόμετρα με τα πόδια για να φτάσουν στο πανηγύρι της Πλατανιάς. ]
Η αγαπημένη ηθοποιός ξεχωρίζει με το ταλέντο, τα νιάτα και την φρεσκάδα της σε μια χρονιά που αποτελεί ορόσημο για την καριέρα της καθώς εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό όπου θα διαπρέψει τα επόμενα τέσσερα χρόνια σε έργα κλασικού ρεπερτορίου. Μια αριστουργηματική ταινία ντυμένη μουσικά με τα υπέροχα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και μνημειώδεις ερμηνείες των πρωταγωνιστών, η οποία κάνει πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου του 1955 αποτελώντας έναν πραγματικό θρίαμβο εισπρακτικά και καλλιτεχνικά. Όπως αναφέρεται στον τύπο της εποχής, υπήρξε μια διαμάχη με ανταλλαγή δηλώσεων στην εφημερίδα Έθνος ανάμεσα στον σκηνοθέτη της ταινίας Αλέκο Σακελλάριο και τον σκηνοθέτη Γιώργο Τζαβέλλα για την πατρότητα της κεντρικής ιδέας του έργου που υπήρξε η λατέρνα.
Μετά από παρέμβαση του Φίνου μέσω επιστολής στα μέσα από το Παρίσι όπου βρίσκεται εκείνη την περίοδο, το θέμα λύνεται δηλώνοντας πως δεν υπάρχει κανένα ζήτημα καθώς η ιδέα του ενός είναι εντελώς διαφορετική από την ιδέα του άλλου. Η τεράστια επιτυχία του έργου οδηγεί δύο χρόνια αργότερα και στην συνέχεια της ιστορίας με το “Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο” που αποτελεί το πρώτο σίκουελ στην ιστορία του ελληνικού κιν/φου.
Η προβολή των δύο αυτών ταινιών εξακολουθεί μετά από εξήντα οκτώ ολόκληρα χρόνια μέχρι και σήμερα, να προκαλεί την ίδια συγκίνηση και τα ίδια συναισθήματα στο κοινό, αποτυπώνοντας εικόνες μιας μεταπολεμικής εποχής όπου παρά τις μεγάλες δυσκολίες κυριαρχούσε ο ρομαντισμός, τα αγνά συναισθήματα και το ελληνικό φιλότιμο.
