Ο Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, σε τηλεοπτική του συνέντευξη, αποκάλυψε πώς έφθασε στα χέρια του το Όσκαρ της γιαγιάς του. Της σπουδαίας Κατίνας Παξινού.
Ο ηθοποιός αποκάλυψε μιλώντας στο Mega Καλημέρα: “Ήταν στο Μουσείο του δήμου Αθηναίων… Αυτά τα είχε αφήσει ο νονός και παππούς μου -δεν ήταν ακριβώς παππούς μου. Εγώ αυτόν γνώρισα για παππού μου. Ο Μινωτής ήταν ο δεύτερος άνδρας της γιαγιάς μου. Επειδή χάλασε το Μουσείο, δεν υπάρχει πια, έγινε ειδική αίθουσα από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Μουσείο Παξινού-Μινωτή. Εκεί ήταν το Όσκαρ. Έγινε ολόκληρη διαπραγμάτευση από τον αδελφό μου και το πήρε, έπειτα από πολλά χρόνια διαπραγματεύσεων. Και από τον αδελφό μου έφθασε στα χέρια μου και τώρα είναι στο σπίτι μου.”
Όσο για το σημείο όπου το έχει στολίσει, είπε: “Σε περίοπτη θέση θα το είχα αν ήταν δικό μου. Δεν είναι δικό μου. Είναι της γιαγιάς μου. Δίπλα σε μια πολυθρόνα έχω ένα τραπέζι στρογγυλό όπου έχω πολλές φωτογραφίες και το Όσκαρ εκεί.”
Και πρόσθεσε: “Τη γιαγιά μου δεν την έχω πει ποτέ γιαγιά. Την έλεγα Παξινού. Ο νονός και παππούς μου, Μινωτής, Αλέκος. Δεν ξέρω. Από μωρό παιδί. Πάντως την Παξινού, αν μία στο δισεκατομμύριο είχαμε τσακωθεί, την έλεγα γιαγιά. Και μου έλεγε γιαγιά να πεις την άλλη σου γιαγιά, εγώ είμαι Παξινού. Μου είχε και της είχα αδυναμία… Με κανάκευε”
Η Κατίνα Παξινού κέρδισε το Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου, στις 2 Μαρτίου του 1944. Για τον ρόλο της φλογερής πατριώτισσας της Ισπανίας, Πιλάρ, στην ταινία “Για ποιον χτυπά η καμπάνα”. Ήταν η πρώτη μη Αμερικανίδα ηθοποιός που πήρε Όσκαρ, όπως και η πρώτη Ελληνίδα.
