Στις 11 Μαρτίου, στη Νέα Υόρκη θα πραγματοποιηθεί δημοπρασία από τον οίκο Philips, με τίτλο Editions & Works on Paper, όπου παρουσιάζεται μια σειρά έργων των οποίων η καλειδοσκοπική γκάμα συνθέτει έναν διάλογο χρωμάτων από τον 20ο αιώνα έως σήμερα. Από την άλλη πριν λίγο καιρό η Βρεττανή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Kassia St. Clair, κυκλοφόρησε το βιβλίο της με τίτλο “Secret Lives of Color” ( Η μυστική ζωή των Χρωμάτων). Με αφορμή τη δημοπρασία και την έκδοση του ανωτέρω βιβλίου, το in house περιοδικό του οίκου, πήρε συνέντευξη από τη συγγραφέα και οι απαντήσεις της δεν μπορεί παρά να αφορούσαν στις ιστορίες και τα κρυμμένα νοήματα πίσω από μερικές από τις αγαπημένες μας αποχρώσεις.

Βλέπουμε μια συλλογή εικόνων με ισχυρές αφηγήσεις χρωμάτων. Πείτε μας λίγα λόγια για την προσέγγισή σας στην αποκάλυψη των ιστοριών πίσω από ένα δεδομένο χρώμα. Υπάρχουν αποχρώσεις που άλλαξαν εντελώς την οπτική σας;

Η ιδέα ήταν να αντιμετωπίσω κάθε απόχρωση σαν μια σκιαγράφηση χαρακτήρα, βρίσκοντας τις πιο διαφωτιστικές στιγμές στη ζωή του, τρόπος του λέγειν. Σε πολλές περιπτώσεις, επειδή οι χρωστικές έχουν τόσο μακρά ιστορία, αυτό σήμαινε πολύ «κοσκίνισμα» για να προσπαθήσω να βρω μια υπέροχη ιστορία που θα συνοψίζει την ουσία του χρώματος. Έκανα πολλή έρευνα για να βρω αυτή τη στιγμή. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν μπορούσα να βρω μια ιστορία που να ήταν αρκετά συναρπαστική, γι’ αυτό ορισμένα χρώματα που αρχικά σχεδίαζα να συμπεριλάβω στο βιβλίο δεν μπήκαν. Νομίζω ότι είναι φυσικό να υποθέσετε ότι τα χρώματα που εσάς προσωπικά σας αρέσουν περισσότερο και σας έλκουν θα έχουν τις πιο συναρπαστικές ιστορίες, αλλά αυτό σίγουρα δεν ισχύει: η ανακάλυψη αυτή σίγουρα άλλαξε την οπτική μου γωνία και με δίδαξε να έχω ανοιχτό μυαλό.

Πώς λειτουργεί το χρώμα ως οπτική γλώσσα;

Μια γλώσσα είναι μια εξαιρετική μεταφορά, αλλά νομίζω ότι στην περίπτωση του χρώματος είναι μάλλον σαν τα ιταλικά: ναι, υπάρχει μια εθνική γλώσσα, αλλά υπάρχουν επίσης πολλές τοπικές διάλεκτοι με μεγάλη ποικιλία. Αυτό που εννοώ είναι ότι οι σημασίες των χρωμάτων αλλάζουν πολύ ανάλογα με το πού ζείτε και μεγαλώσατε, τη γλώσσα που μιλάτε, τα προσωπικά σας βιώματα και την εποχή στην οποία ζείτε. Σήμερα στη Δύση, για παράδειγμα, τείνουμε να θεωρούμε το ροζ ως έκφραση θηλυκότητας και το μπλε ανδρισμού, αλλά αυτό δεν ίσχυε πριν από 100 χρόνια. Αν μη τι άλλο, συνέβαινε το αντίθετο, καθώς το ροζ θεωρούνταν πιο συχνά ως ένα ξεθωριασμένο κόκκινο, ένα πολύ πολεμικό, αρρενωπό χρώμα, ενώ το μπλε ήταν ακόμα σε μεγάλο βαθμό συνδεδεμένο με τις εικόνες της Παναγίας. Ο πατέρας μου, που είναι 96, δεν θεωρεί το ροζ, για παράδειγμα,  θηλυκό χρώμα. Έτσι, όταν κοιτάζουμε τα χρώματα σε έργα τέχνης, ψηφιακά μέσα και ούτω καθεξής, αντλούμε πληροφορίες από αυτά τα εννοιολογικά επίπεδα, μερικά από τα οποία είναι αρκετά ευρεία και γενικά, ενώ άλλα πιο προσωπικά και συγκεκριμένα.

Τα έργα που παρουσιάζονται ποικίλουν, από εκείνα του Larry Zox και του Ellsworth Kelly τη δεκαετία του 1960 μέχρι καλλιτεχνών όπως ο KAWS σήμερα – ένα ανάλογο βλεφάρισμα σε σύγκριση με μερικές από τις μακροχρόνιες ιστορίες που έχετε ανιχνεύσει. Στο πλαίσιο της ταχύτητας της σύγχρονης ζωής, βλέπετε αναδυόμενα μοτίβα με τις χρωματικές επιλογές μεταξύ αυτών των καλλιτεχνών;

Τα τελευταία 70 χρόνια ο μέσος άνθρωπος βομβαρδίζεται σε καθημερινή και ωριαία βάση με έναν συνεχώς αυξανόμενο όγκο εικόνων και χρωμάτων. Αυτό έχει προφανώς αυξηθεί δραστικά με την εμφάνιση των smartphones, του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης με αρκετές συνέπειες όσον αφορά το χρώμα. Μια είναι ότι οι παλέτες των διακριτών χρωμάτων ή εκείνων που είναι στη μόδα γίνονται πιο μικρές και πιο έντονες. Μια άλλη είναι ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν χρώματα -συμπεριλαμβανομένων των καλλιτεχνών- προσπαθούν περισσότερο για να τραβήξουν την προσοχή μας: συχνά αυτό σημαίνει τη χρήση φωτεινότερων, πιο κορεσμένων χρωμάτων, αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει απροσδόκητους συνδυασμούς ή φινιρίσματα.

Ποια έργα της έκθεσης σού μιλάνε περισσότερο; Τι ξεχωρίζει στη χρήση των χρωμάτων σε αυτά;

Λατρεύω το έργο του Ellsworth Kelly. Είναι ένας υπέροχος συνδυασμός και έχω διαπιστώσει ότι, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι με τους οποίους έχω μιλήσει τα τελευταία δύο χρόνια, μου έχουν τραβήξει περισσότερο την προσοχή τα ζωηρά κίτρινα και πορτοκαλί κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Υπάρχει διαφορά ή εξέλιξη στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το χρώμα σήμερα, δεδομένης της πρόσβασής μας σε ένα φαινομενικά άπειρο φάσμα αποχρώσεων;, Για παράδειγμα, ένα μπλε του Hockney από το 1980 το βλέπουμε διαφορετικά σήμερα;

Ενώ οι έννοιες των χρωμάτων αλλάζουν συνεχώς και αναμφίβολα είμαστε εκτεθειμένοι σε περισσότερα χρώματα από ποτέ, πιστεύω ότι οι αντιλήψεις μας συνεχίζουν να ακολουθούν, γενικώς, παρόμοια γραμμή / σε γενικές γραμμές, παρόμοια κατεύθυνση. Δηλαδή, «ντύνουμε» ορισμένα χρώματα με νόημα, λέμε ιστορίες για αυτά, οι τάσεις αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου και ούτω καθεξής. Ένα πράγμα που πιστεύω ότι θα έχει ενδιαφέρον είναι η ευρύτερη δημιουργία και αλληλεπίδραση με τα ψηφιακά χρώματα που δεν έχουν καμία απτή βάση ή ισοδύναμο στον πραγματικό κόσμο. Εάν γνωρίζετε ότι δεν μπορείτε ποτέ να βιώσετε ένα χρώμα με φυσικό τρόπο, θα αλληλεπιδράσετε μαζί του με τον ίδιο τρόπο;

Λίγα λόγια για τον οίκο Phillips

Η oίκος Phillips είναι ένας από τους πιο δυναμικούς οίκους δημοπρασιών, με αίθουσες πώλησης στη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Χονγκ Κονγκ και τη Γενεύη. Παράλληλα πραγματοποιεί ιδιωτικές εκθέσεις και προσφέρει μεταξύ πολλών άλλων ενεργειών, εκτιμήσεις, αποτιμήσεις και άλλες χρηματοοικονομικές υπηρεσίες. Θεωρείται κορυφαίος προορισμός για αγοραστές και πωλητές σύγχρονων, μεταπολεμικών, αμερικανικών και λατινοαμερικανικών έργων τέχνης αλλά και για όσους συλλέκτες παθιάζονται με ρολόγια, κοσμήματα, ντιζάιν, φωτογραφίες, έργα σε χαρτί και εκδόσεις.