Ένα σπάνιο εύρημα έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη από τάφο στη νότια βαυαρική πόλη Nördlingen την περασμένη εβδομάδα: Φωλιασμένο κοντά στους ενοίκους του τάφου ήταν ένα ξίφος 3.000 ετών.

Το όπλο μετά βίας δείχνει την ηλικία του. Έχει παραμείνει τόσο καλοδιατηρημένο που «σχεδόν ακόμα λάμπει», λέει το Κρατικό Γραφείο Προστασίας Μνημείων της Βαυαρίας.

Το όπλο διαθέτει μια οκταγωνική χάλκινη λαβή που ήταν χυμένη πάνω από τη λεπίδα, την οποία λίγοι σιδηρουργοί ήταν αρκετά ικανοί να φτιάξουν εκείνη την εποχή, σύμφωνα με τη Laura Geggel του Live Science. Μόνο δύο περιοχές παραγωγής ήταν γνωστό ότι κατασκεύαζαν ξίφη αυτού του είδους: το ένα κοντά στο χώρο ανασκαφής στη νότια Γερμανία και το άλλο στη βόρεια Γερμανία και τη Δανία.

Η οκταγωνική λαβή από τη λεπίδα του σπαθιού, είναι φτιαγμένη με τέτοιο τρόπο που μόνο ορισμένοι σιδηρουργοί ήταν αρκετά ικανοί να τη φτιάξουν.

Το ξίφος δεν παρουσιάζει φθορά ώστε να υποδηλώνει τη χρήση του σε μάχη, αλλά οι αρχαιολόγοι όμως λένε ότι «το κέντρο βάρους του δείχνει πως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πραγματικό όπλο, ικανό αντιμετωπίσει κάθε εχθρό», αναφέρει ο Jess Thomson του Newsweek.

Τα χάλκινα ξίφη εμφανίστηκαν για πρώτη φορά γύρω στο 1600 π.Χ. και χρησιμοποιήθηκαν περίπου μέχρι το 600 μ.Χ., όπως έγραψε ο Alex Fox του περιοδικού Smithsonian το 2020. Οι ερευνητές λένε ότι το τεχνούργημα της Βαυαρίας χρονολογείται στα τέλη του 14ου αιώνα π.Χ.

Οι αρχαιολόγοι συμπληρώνουν, σύμφωνα με το Live Science, πως ξίφη όπως αυτό είναι αρκετά σπάνια, ιδιαίτερα μάλιστα γιατί πολλοί τάφοι της Μέσης Εποχής του Χαλκού έχουν λεηλατηθεί κατά τη διάρκεια των χιλιετιών. Στο παρελθόν η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως και άλλα ξίφη της Εποχής του Χαλκού σε ταφικά οικόπεδα στην Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένου ενός περίτεχνου χάλκινου ξίφους με ελεφαντόδοντο και χρυσή λαβή που βρέθηκε κατά τις ανασκαφές στην Ελλάδα το 2015.

Δεδομένης της μαλακής φύσης του μπρούντζου, οι ιστορικοί έχουν αναρωτηθεί στο παρελθόν εάν τέτοιες λεπίδες εξυπηρετούσαν τελετουργικό σκοπό και όχι πρακτικό σκοπό στο πεδίο της μάχης. Πριν από μερικά χρόνια, οι επιστήμονες διοργάνωσαν ξιφομαχίες για να μάθουν περισσότερα για το πώς τα όπλα της Εποχής του Χαλκού θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά στη μάχη, παρόλο που ήταν πολύ πιο εύκολο να καταστραφούν και να επισκευαστούν πιο δύσκολα από τους σιδερένιους διαδόχους τους.

Το πρόσφατα ανακαλυφθέν όπλο βρέθηκε μαζί με μια ποικιλία αντικειμένων της Εποχής του Χαλκού, καθώς και τρία άτομα —ένας άνδρας, μια γυναίκα και ένα παιδί— τα οποία θάφτηκαν την ίδια περίπου εποχή. Οι ερευνητές δεν γνωρίζουν πώς συνδέθηκαν τα τρία ή αν είχαν σχέση.

«Το ξίφος και η ταφή πρέπει να εξεταστούν ακόμη, ώστε οι αρχαιολόγοι μας να μπορούν να ταξινομήσουν αυτό το εύρημα με μεγαλύτερη ακρίβεια», λέει ο Mathias Pfeil, επικεφαλής του γραφείου προστασίας μνημείων, στη δήλωση του πρακτορείου.

Οι ερευνητές μπορούν να πουν, ωστόσο, ότι η κατάσταση του ξίφους είναι «εξαιρετική», προσθέτει ο Pfeil. «Ένα εύρημα σαν αυτό είναι πολύ σπάνιο».