Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του ΥΠΠΟ για τη βραδιά της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου, η Εφορεία Αρχαιοτήτων Ηλείας και το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους προσκαλούν τους κατοίκους της Ηλείας και τους επισκέπτες της Ολυμπίας, στο αίθριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Ολυμπίας, τη Δευτέρα 19 Αυγούστου 2024 και ώρα 20:30, σε μία σπάνια εμπειρία κινηματογραφικής προβολής, με την πολυβραβευμένη ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Ηλέκτρα» (1962).
Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Ειρήνη Παππά, Γιάννης Φέρτης, Αλέκα Κατσέλη, Μάνος Κατράκης, Νότης Περγιάλης, Τάκης Εμμανουήλ και η οποία θα προβληθεί με αγγλικούς υπότιτλους, αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη και πρόκειται για μια από τις αρτιότερες μεταφορές αρχαίας ελληνικής τραγωδίας στον κινηματογράφο, που σάρωσε τα βραβεία σε παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου. Η φυσιογνωμία της Ειρήνης Παππά μεταμορφώνει μία κουρελιασμένη πριγκίπισσα, που μοιάζει με αγόρι, σε ένα εκδικητικό πλάσμα ζωώδους ενέργειας και ο Μίκης Θεοδωράκης υπογράφει ένα μουσικό μοτίβο που αντιλαλεί την απεγνωσμένη κραυγή της πρωταγωνίστριας, όπως σημειώνουν οι διοργανωτές., σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ
Ο θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο αποθέωσε την ταινία γράφοντας στη “Le Figaro” πως είναι η ωραιότερη ταινία που έχει δει ποτέ, το Φεστιβάλ Καννών θέσπισε το βραβείο Καλύτερης Κινηματογραφικής Μεταφοράς για να την τιμήσει, ενώ τα 24 ακόμη διεθνή βραβεία και η υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας, σφραγίζουν αφοπλιστικά την ποιότητα μιας ταινίας που δεν αποτελεί το κινηματογραφικό ανέβασμα ενός θεατρικού έργου, αλλά μετουσιώνει την τραγωδία σε κινηματογραφική κάθαρση.
Η Ηλέκτρα, παντρεμένη με το ζόρι με έναν ταπεινό χωρικό, περιμένει την ευκαιρία για να εκδικηθεί τον θάνατο του πατέρα της Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών, που δολοφονήθηκε από τη μητέρα της Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της Αίγισθο. Η ευκαιρία παρουσιάζεται όταν αναγνωρίζει τον αδερφό της Ορέστη πάνω από τον τάφο του πατέρα της. Και οι δυο μαζί σχεδιάζουν να σκοτώσουν τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα. Όμως οι τύψεις δεν θ’ αργήσουν να καταλάβουν το κέντρο της σκηνής, σε μια τραγωδία όπου ο Ευριπίδης αντιμετωπίζει τον κλασικό μύθο με πολύ πιο μοντέρνους όρους από τον Σοφοκλή ή και τον Αισχύλο: «Κι εγώ που ‘μαι θνητή, σας λέω τούτα: / Χαρείτε όπως χαίρονται / όσοι τη θλίψη δεν τη γνώρισαν ποτέ / και ζουν ευτυχισμένοι…».
