Η μοναδική, ίσως, περίπτωση όπου δεν πρέπει επ’ ουδενί να περιφρονήσετε και να αγνοήσετε την αξία και τη σπουδαιότητα των φελλών, είναι εκείνη των κρασιών. Χωρίς την ύπαρξή τους δε θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την καλή ποιότητα του κρασιού. Ούτε και να την εκτιμήσουμε.

Τι συμβαίνει και το κρασί μυρίζει φελλίλα

Δεν είναι κάτι σπάνιο. Έχει τύχει σε συλλέκτες και οινολάτρεις σπάνιων κρασιών.  Πληρώνουν ένα καθόλου ευκαταφρόνητο τίμημα της τάξης χιλιάδων ευρώ για την απόκτηση μίας και μόνο φιάλης. Και τους συμβαίνει το χειρότερο. Ο φελλός απομακρύνεται. Το πολύτιμο περιεχόμενο γεμίζει το ποτήρια μας. Αλλά αντί της αναμενόμενης απόλαυσης από το πολύπλοκο μπουκέτο του μπουκαλιού αναδύεται μια φελλίλα, σκοτώνοντας οποιοδήποτε άλλο άρωμα.

Αυτή βέβαια τη δυσάρεστη οσμή του φελλού μπορούμε να τη συναντήσουμε όχι μόνο σε παλαιωμένα κρασιά ποιότητας, αλλά και σε οποιοδήποτε κρασί, οποιασδήποτε ποιότητας. Συμβαίνει και στα καλύτερα Château! Είναι το μόνο «ελάττωμα» που έχει ο κατά τα άλλα καλύτερος τρόπος προστασίας του κρασιού, ο οποίος χρήζει προσοχής σε όλη τη διάρκεια αποθήκευσης του κρασιού.

Οι ιδιότητες που κάνουν τον φελλό πολύτιμο φύλακα-άγγελο της ποιότητας του κρασιού, χάνονται όταν αυτός ξεραθεί. Αυτό συμβαίνει όταν οι φιάλες αποθηκεύονται σε όρθια θέση. Σε αυτή τη θέση ο φελλός μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ξηραίνεται, επειδή δεν βρέχεται από το κρασί.

ΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗΣ ΚΡΑΣΙΩΝ

Οι θέσεις αποθήκευσης των κρασιών είναι: Η ύπτια ή η ανάποδη, όπου ο φελλός υγραίνεται συνεχώς. Όσο, όμως, προσεκτικός και να είναι κανείς ως προς την αποθήκευση των φιαλών, υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να παρουσιαστεί φελλωμένο ένα κρασί, αφού πρόκειται για ένα φυσικό προϊόν και ως τέτοιο παρουσιάζει μεγάλη ετερογένεια. Ως εκ τούτου, είναι αποδεκτή η εμφάνιση ενός μικρού ποσοστού φελλωμένων κρασιών.

Από την άλλη, ο φελλός μάς αποκαλύπτει πολλά για κάθε κρασί. Όσο πιο στενός και παραμορφωμένος είναι, τόσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα παλαίωσης του κρασιού. Αυτό είναι ένα πολύ χρήσιμο στοιχείο κατά την πιθανή αξιολόγηση της χρονιάς παραγωγής ενός κρασιού.

Επίσης, τις περισσότερες φορές, οι φελλοί φέρουν πάνω το όνομα του παραγωγού, αν όχι του κρασιού, προσφέροντας πληροφορίες σχετικά με την προέλευσή του, σε περίπτωση που η ετικέτα έχει χαθεί. Ένας κοντός φελλός φτιαγμένος από «περισσεύματα» άλλων, μπορεί να προσφέρει κάποια από τα πλεονεκτήματα των ατόφιων φελλών, είναι όμως ανεπαρκής για κρασιά παλαίωσης. Η παρουσία του σε ένα μπουκάλι μάλλον υποδηλώνει ότι η ικανότητα του εν λόγω κρασιού για παλαίωση είναι περιορισμένη. Αντίθετα, ένας ιδιαιτέρως μακρύς φελλός υποδηλώνει, τουλάχιστον, την αισιοδοξία του παραγωγού για την εξέλιξη του κρασιού του.

Τα τελευταία χρόνια προκειμένου να γίνει αντικατάσταση του φελλού και των προβλημάτων που εμφανίζει έχουν γίνει διάφορες εναλλακτικές προτάσεις. Συνθετικοί φελλοί, γυάλινα ή βιδωτά καπάκια -που έχουν αρχίσει τώρα τελευταία να είναι της μόδας. Ο φελλός, όμως, εξακολουθεί να είναι ο βασιλιάς στον λαιμό των φιαλών των κρασιών.

Ένας φελλός, λοιπόν, έχει πολλά να διαφυλάξει και να αποκαλύψει για ένα κρασί. Ούτε οι παραγωγοί, αλλά ούτε και εμείς οι απλοί οινόφιλοι πρέπει να υποτιμούμε τη σπουδαιότητά του… Η διασφάλιση της ποιότητας του κρασιού, κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, είναι δικό του έργο.

Ο φελλός αποτελεί εδώ και χρόνια το διασημότερο είδος πώματος των κρασιών, αφού συνδυάζει μοναδικές ιδιότητες. Είναι ελαφρύς, ελαστικός, και αδρανής. Παρουσιάζει απόλυτη στεγανότητα για τα αέρια και τα περισσότερα υγρά, ιδιότητες που τον καθιστούν πολύτιμο, φυσικό μονωτικό υλικό. Με τον φελλό δεν υπάρχουν διαρροές κρασιού από τη φιάλη. Εμποδίζει έτσι την καταστροφική είσοδο του οξυγόνου, αλλά και οσμών και γεύσεων από το εξωτερικό περιβάλλον στο εσωτερικό της φιάλης. Και με αυτό τον τρόπο δεν καταφέρνουν να αλλοιώσουν τα χαρακτηριστικά του κρασιού.

Ο φελλός παράγεται από την εξωτερική στιβάδα του φλοιού ενός είδους δρυός που ονομάζεται Quercus suber. Το δέντρο ευδοκιμεί στις δυτικές ακτές της Μεσογείου. Η Πορτογαλία παράγει τις μεγαλύτερες και καλύτερης ποιότητας ποσότητες φελλού. Η διαδικασία παραγωγής του είναι σχετικά απλή. Όμως είναι ιδιαιτέρως χρονοβόρα, καθώς κάθε δέντρο πρέπει να φθάσει στην ηλικία των 45 (!) ετών προκειμένου να δώσει κατάλληλης ποιότητας φελλό.

Πηγή: real taste & style