Η Σεβίλλη έχει την πιο παθιασμένη και πομπώδη Μεγάλη Εβδομάδα, τις πιο ρομαντικές υπαίθριες γιορτές, την καλύτερη νυχτερινή ζωή και τους πιο κομψούς ανθρώπους της Ανδαλουσίας. Εχει περισσότερα δαιδαλώδη, μεσαιωνικά δρομάκια, αλλά και κρυφές ρομαντικές πλατείες, απ’ότι όλες οι πόλεις της μισής Ανδαλουσίας μαζί! Κι όλα βουτηγμένα σε άρωμα ανθών πορτοκαλιάς…
Διαχρονικές αξίες
Ο Καθεδρικός Ναός της Παρθένου Μαρίας στην Avenida de la Constitución, ιδρύθηκε το 1403, στη θέση παλαιότερου τζαμιού, και είναι το μεγαλύτερο πεντάκλιτο κτίριο γοτθικού ρυθμού στην Ευρώπη. Λέγεται ότι εδώ βρίσκεται και ο τάφος του Χριστόφορου Κολόμβου – ερευνάται με εξετάσεις DNA. Ανεβείτε στην κορυφή του -δεν έχει σκάλες αλλά κεκλιμένο διάδρομο, καθώς σχεδιάστηκε για έφιππους- και απολαύστε μια πανοραμική θέα της πόλης από τα περίπου 70 μέτρα ύψος.
Απέναντι ακριβώς βρίσκεται το Real Alcázar. Το βασιλικό ανάκτορο -άλλοτε μαυριτανικό φρούριο- αποτελεί λαμπρό παράδειγμα της Mudéjar (ένα Ισλαμο-Χριστιανικό αρχιτεκτονικό υβρίδιο, δημοφιλές μεταξύ 12ου και 16ου αι.). Μαυριτανικές, γοτθικές, μπαρόκ και αναγεννησιακές λεπτομέρειες κοσμούν τα μεγαλοπρεπή δωμάτια με τα περίπλοκα ξυλόγλυπτα ταβάνια, τα εκθαμβωτικά πλακάκια και τις γεμάτες λουλούδια εσωτερικές αυλές.
Η Σεβίλλη υπήρξε, επίσης, το σκηνικό για παθιασμένες όπερες, όπως ο Ντον Τζιοβάννι, οι Γάμοι του Φίγκαρο, ο Κουρέας της Σεβίλης, και η γενέτειρα της Κάρμεν.
Το Antigua Fábrica de Tabacos, το παλιό βασιλικό καπνεργοστάσιο και χώρος εργασίας της οπερατικής ηρωίδας του Μπιζέ, χτίστηκε τον 18ο αι. και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κτίριο στην Ισπανία. Σήμερα εκεί, στην Calle Fernando, έχει την έδρα του το Πανεπιστήμιο της πόλης.
Παρά τη βιομηχανική του λειτουργία, σχεδιάστηκε για να έχει ανακτορική εμφάνιση. Στην αρχοντική του πρόσοψη ξεχωρίζει μία μπαρόκ πόρτα της οποίας τα ανάγλυφα απεικονίζουν σκηνές που παραπέμπουν στην ανακάλυψη της Αμερικής και στον καπνό.
Μια βόλτα στο πάρκο
Το ονειρικό Parque de María Luisa περιλαμβάνει τους πρώην βασιλικούς κήπους. Πρόκειται για ένα ρομαντικό μωσαϊκό από υδάτινες κατασκευές, μικρά νησιά με πολύχρωμα παρτέρια, αγάλματα και σκιερούς φοίνικες.
Δίπλα ακριβώς βρίσκεται η Plaza de España, μία μείξη Art Deco και Mudéjar: μία τάφρος και 4 γέφυρες περιβάλλουν το τεράστιο σιντριβάνι που δεσπόζει στη μέση, 58 παγκάκια παρατεταγμένα στην πρόσοψη του κυρίως κτιρίου αναπαριστάνουν αλληγορικούς πίνακες και αντιπροσωπεύουν τις επαρχίες της Ισπανίας, ενώ ολόγυρα τα κόκκινα τούβλα εναλλάσσονται με τα περίφημα azulejos, τα αντιπροσωπευτικά της ανδαλουσιανής τέχνης ασπρογάλαζα κεραμικά πλακάκια.
Από γειτονιά σε γειτονιά
Στη συνοικία Santa Cruz, πλατείες με σκαλιστές βρύσες, σφυρήλατα φανάρια, εσωτερικές αυλές και γλάστρες με γεράνια διατηρούν αναλλοίωτη την ατμόσφαιρα αλλοτινών εποχών. Εδώ, τα Baños Árabes, τα αραβικά λουτρά, φημίζονται για τη γαλήνια ατμόσφαιρα και τη μαροκινή διακόσμησή τους. Πιείτε ένα τσάι στην τσαγερία και συνεχίστε.
Καθώς περπατάτε κατά μήκος του ποταμού Γουδαλκιβίρ, εμφανίζεται η Plaza de Toros de la Real Maestranza, με τα διακριτικά χρώματα της ώχρας και του λευκού στο εξωτερικό της. Αν θεωρείτε τις ταυρομαχίες μια βάναυση ενασχόληση, προσπεράστε τη Βασιλική Αρένα Ταυρομαχίας, διασχίστε το Puente de Isabel II και περάστε απέναντι, στη δυτική όχθη του ποταμού, όπου βρίσκεται η Triana, η πιο μποέμ συνοικία της πόλης.
Στους δρόμους της παλιάς τσιγγάνικης γειτονιάς είναι παρατεταγμένα τα καταστήματα κεραμικών και τα tablaos – μέρη με χορό φλαμένκο. Περίπου 200 μέτρα από τη γέφυρα, μπείτε στην ουρά μαζί με τους ντόπιους έξω από το Casa Anselma (Calle del Corro Pagés, 49), όταν ανοίγει τα μεσάνυχτα. Σε αντίθεση με τα τουριστικά tablaos, εδώ όλα μπορούν να συμβούν. Αν καταφέρετε να περάσετε την πόρτα όπου στέκεται η ίδια η Anselma -διάσημη ντόπια χορεύτρια- θα βρεθείτε σε ένα βραχνό unplugged σόου, με παλιό, καλό παραδοσιακό φλαμένκο και αυθόρμητα ξεσπάσματα επιδέξιου χορού. Σκέτη μαγεία! Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά καλό είναι να παραγγείλετε ένα ποτό, αλλιώς ρισκάρετε να αντιμετωπίσετε την… οργή της Anselma. (Προσοχή: δεν υπάρχει καμία ένδειξη, μόνο μια πόρτα στολισμένη με πλακάκια azulejos).
Με το βλέμμα στο μέλλον
Η Σεβίλλη, ωστόσο, δεν είναι μόνο μια ιστορική πόλη. Πολλοί σπουδαίοι αρχιτέκτονες όπως η Zaha Hadid, ο Sir Norman Foster και ο Santiago Calatrava, έχουν προσθέσει μια πινελιά μοντερνισμού στα μεσαιωνικά της δρομάκια. Ισως η πιο χαρακτηριστική τέτοια «πινελιά» είναι το Metropol Parasol του Βερολινέζου αρχιτέκτονα Jürgen Mayer H. Αυτή η φουτουριστική κατασκευή κυριαρχεί στην Plaza de la Encarnación και θεωρείται το μεγαλύτερο ξύλινο κτίριο στον κόσμο. Η κυματιστή στέγη του στηρίζεται σε 5 γιγαντιαίους πυλώνες με σχήμα μανιταριού, κερδίζοντας έτσι το τοπικό παρατσούκλι las setas de la Encarnación (τα μανιτάρια της Encarnación). Το κτίριο περιλαμβάνει το Museo Antiquarium (Αρχαιολογικό Μουσείο), μπαρ, εστιατόρια, αίθουσα συναυλιών, ενώ από το μπαλκόνι του η θέα στην πόλη κόβει την ανάσα!
Πού να μείνετε:
Ενα από τα πιο πολυτελή ξενοδοχεία της Ισπανίας, βρίσκεται δίπλα στο βασιλικό ανάκτορο. Σε ύφος νέο-Mudéjar, το ξενοδοχείο χτίστηκε για την Ιβηρο-Αμερικανική Expo του 1929. Πρόσφατα, ένα facelift 20 εκατ. ευρώ, πρόσθεσε επιπλέον λάμψη στον κατάφυτο κήπο, αστραφτερούς πολυέλαιους και τοίχους με πλακάκια σε στιλ μαυριτανικό.
Hotel Hospes Las Casas Del Rey De Baeza
Μοναστήρι του 18ου αι. που μετατράπηκε σε boutique ξενοδοχείο, με 41 μοντέρνα ανδαλουσιανά δωμάτια και πισίνα στην ταράτσα. Περίπου 5 λεπτά περπάτημα απέχει ο δημοφιλής δρόμος για ψώνια, Calle Sierpes, και το ανδαλουσιανό παλάτι Casa de Pilatos.
Alcoba del Rey de Sevilla Hotel Boutique
Δίπλα από την εκκλησία Santa María de la Macarena και απέναντι από το κοινοβούλιο της Ανδαλουσίας, διαθέτει ρομαντική ατμόσφαιρα και πολύχρωμα, άνετα δωμάτια. Είστε ευπρόσδεκτοι να αγοράσετε ό,τι βλέπετε μέσα στο ξενοδοχείο και σας αρέσει, για να πάρετε μαζί ένα… κομμάτι της διαμονής σας!
