Ελένη Καββάδα. Με τόνο στην παραλήγουσα. Θα σας προτείναμε να συγκρατήσετε το όνομα της νεαρής Ελληνίδας σχεδιάστριας γιατί είναι βέβαιο ότι τα επόμενα χρόνια θα το ακούμε και θα το αναφέρουμε πολύ πολύ συχνά, όταν θα μιλάμε για fashion shows που μάγεψαν το κοινό, για διάσημους σταρ που πρωταγωνιστούν σε εκπληκτικά εξώφυλλα και editorial μόδας (όνειρο της είναι να ντύσει τη Bjork), ή όταν απλά θα συζητάμε για αυθεντικά ταλέντα της μόδας. Η Ελένη Καββάδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, στα Νότια προάστια. Άρχισε να σκιτσάρει από πολύ μικρή, πριν καν ξεκινήσει το σχολείο, όμως ήταν στην εφηβεία που συνειδητοποίησε ότι θέλει να ασχοληθεί με την μόδα.

Έφυγε για σπουδές αρχικά στο Μιλάνο και στη συνέχεια στη Φλωρεντία, στο IED και στη σχολή POLIMODA αντίστοιχα. Στην συνέχεια έκανε την πρακτική της στο τμήμα σχεδιασμού του οίκου Salvatore Ferragamo στη Φλωρεντία. Η ασιατική κουλτούρα και τα σχέδια ιαπώνων σχεδιαστών πάντα την ενέπνεαν και ο Yohji Yamamoto ήταν ένας από τους δύο σχεδιαστές του οποίου το έργο μελέτησε. Εκείνου και του Βέλγου Martin Margiela.

Στην συνέχεια βρέθηκε στο πλευρό του Έλληνα σχεδιαστή Γιώργου Ελευθεριάδη με τον οπόιό μοιράζονταν την ίδια δημιουργική φιλοσοφία και όραμα. Η συνεργασία τους διήρκεσε 6 χρόνια κι εκείνος έγινε όπως η ίδια λέει, ο μέντοράς της.

Ήταν τον Νοέμβριο του 2019 όταν η ανάγκη της να ανεξαρτητοποιηθεί την οδήγησε να δημιουργήσει το δικό της brand 240791ek, (το ονόμασε με την ημερομηνία γέννησης της καθώς η μόδα ήταν μαζί της από την πρώτη στιγμή), μια απόφαση πολύ τολμηρή αν σκεφτεί κανείς ότι το επιχείρησε εν μέσω πανδημίας.

Ξεκίνησε παίρνοντας λίγο χρόνο για εκείνη, χωρίς πλάνο και αφήνοντας τη φαντασία της να ρέει ελέυθερη σαν τα ρυάκια στους Μεγάλους Κήπους της Ιαπωνίας. Κι αυτό την απελευθέρωσε εκφραστικά. Oι δημιουργίες της δεν έχουν φύλο, ούτε μέγεθος, έχουν όμως απέραντο ταλέντο και τον wow factor που τις κάνει να ξεχωρίζουν. Η Ελένη πλέον δεν σκιτσάρει, αλλά φτιάχνει τα πάντα με τα χέρια της, ενώ ακροβατεί σχεδιαστικά ανάμεσα στην haute couture και τα ready-to-wear, εφαρμόζοντάς τεχνικές της υψηλής ραπτικής και παίζοντας με διαφορετικά υλικά σε ένα brand με «διπολικό» χαρακτήρα. Αποτέλεσμα μοναδικές avant-garde και υπερρεαλιστικές δημιουργίες που γεννούν στον θεατή μια ποικιλία συναισθημάτων, ξεκινώντας από έκπληξη και σοκ, ακόμα και αποστροφή και στην συνέχεια βαθιά περιέργεια και τελικά τον θαυμασμό, όλα αυτά σε κλάσματα του δευτερολέπτου.

Πριν λίγες ημέρες η Ελληνίδα δημιουργός παρουσίασε για πρώτη φορά την συλλογή της “Anima Mundi” στο Παρίσι και την Paris Fashion Week και έχει ήδη καταφέρει να τραβήξει την προσοχή του κόσμου της μόδας.

Το InStyle μίλησε μαζί της για όσα είδαμε στο show.

Πώς αισθάνεσαι που βρίσκεσαι στο Παρίσι για το πρώτο σου show;

Βρίσκομαι στο Παρίσι μετά από 2 μέρες ταξίδι, καθώς ήρθαμε οδικώς και είναι σουρεάλ. Τα ρούχα βρίσκονται δεμένα με tire up και ταινίες στην καρότσα του βαν και η ανακούφιση που δεν μας σταμάτησαν στα σύνορα για κάποιο έλεγχο είναι τεράστια, γιατί άντε να εξηγήσεις! Νιώθω άγχος, νιώθω κούραση, νιώθω πίεση, αλλά είμαι εδώ!

Yψηλή ραπτική ή ready-to-wear και γιατί;

Υψηλή ραπτική και ready to wear, γιατί πολύ απλά εξυπηρετούν τελείως διαφορετικές ανάγκες και είναι δύο κόσμοι που ο καθένας έχει τα δικά του μαγικά στοιχεία. Προσωπικά, λειτουργώ κάπως 80/20, καθώς δίνω σαφέστατα μεγαλύτερο βάρος στο haute couture κομμάτι, αλλά η ενασχόληση με το pret a porter με φρεσκάρει, με ξεκουράζει και με βάζει σε διαδικασία να κρατάω επαφή με το τι ζητά το αγοραστικό κοινό, κάτι που είναι τρομερά σημαντικό για τους σύγχρονους δημιουργούς.

Μπορεί η haute couture να είναι συμπεριληπτική; Όλα δείχνουν ότι είναι λίγο πίσω σε αυτό σε σχέση με τα pret-a-porter shows.

Βεβαίως και μπορεί, όλα είναι κομμάτι του τι θέλει να παρουσιάσει ο κάθε δημιουργός, κάτι που είναι πάντα εμφανές στο show/ installation/ παρουσίαση του. Νομίζω είναι αστείο να συζητάμε εν έτει 2023 εάν ένα brand θα έπρεπε να είναι συμπεριληπτικό ή όχι, αλλά βέβαια τα δεδομένα πάντα καταφέρνουν να μας εκπλήσσουν, και συνήθως με αρνητικό πρόσημο. 

Tι σημαίνει Anima Mundi; Από πού εμπνεύστηκες για την νέα αυτή συλλογή;

Καθώς ήμουν στο ξεκίνημα της πραγμάτωσης της συλλογής, έτυχε να διαβάζω ένα βιβλίο του Jung για τις mandala. Εκεί είδα αυτή τη μαγική φράση “anima mundi”, που σημαίνει “η ψυχή του κόσμου” και περιγράφει την εσωτερική, ενστικτώδη επικοινωνία μεταξύ όλων των ζωντανών οργανισμών. Η φράση αυτή υπογραμμίστηκε τόσο πολύ στο μυαλό μου, καθώς και σαν άνθρωπος, είναι ένα κομμάτι που στη σύγχρονη ζωή μου λείπει όλο και περισσότερο. Η αβίαστη, φυσική επικοινωνία με τη φύση και το σύμπαν, που όλο και ξεμακραίνει. 

Οι δημιουργίες σου μέχρι τώρα χαρακτηρίζονταν από ανατρεπτικούς όγκους και φόρμες. Σε αυτή τη συλλογή θα διατηρήσεις το στιλ και τις γραμμές με τις οποίες σε γνωρίσαμε στην Ελλάδα;

Η αγάπη μου για τους έντονους όγκους και τις ανορθόδοξες φόρμες νομίζω είναι στοιχείο που θα με συνοδεύει σε όλη την καλλιτεχνική μου σταδιοδρομία, οπότε ναι, και σε αυτήν τη περίσταση δεν θα λείψουν αυτά τα χαρακτηριστικά, με τη συνοδεία, όμως, κάποιων νέων πειραματισμών, όπως η συμπερίληψη γλυπτών.

Tι υλικά χρησιμοποιείς; Πόσο βιώσιμο είναι το brand σου;

Το φάσμα των υλικών που χρησιμοποιώ είναι αρκετά ευρύ, καθώς εκτός των κλασσικών υφασμάτων, ενσωματώνω και υλικά όπως υφάσματα συγκόλλησης και ηχομόνωσης, γεμίσματα για μαξιλάρια, πανιά για τέντες κλπ. Η σύνθεση και η σκληρότητα αυτών των ιδιαίτερων υλικών συμβάλλει στην επίτευξη των όγκων και των σχημάτων που επιδιώκω. Στον τομέα της βιωσιμότητας κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου ώστε να μην αχρηστεύεται τίποτα από τα υλικά στο ατελιέ. Επαναχρησιμοποιώ, μεταποιώ και ό,τι περισσεύει από την κύρια σειρά του brand χρησιμοποιείται στο ready to wear. 

Ως νέα δημιουργός έχεις συναντήσει δυσκολίες στην Ελλάδα; Κι αν ναι, ποιες.

Ξεκινώντας τη διαδρομή μου ως ανεξάρτητη σχεδιάστρια στις αρχές του covid-19 και ύστερα της εμφάνισης της μεγάλης οικονομικής κρίσης, οι δυσκολίες ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενες, πόσο μάλλον και σε ένα επάγγελμα σαν το δικό μας. Η ιδέα να κρατήσω μόνο το δημιουργικό κομμάτι και να μπορέσω και να βιοποριστώ από αυτό ήταν ουτοπική, οπότε η ανάγκη για μία ready to wear σειρά φάνηκε απαραίτητη. Καθώς όμως το ελληνικό κοινό είναι τρομερά διστακτικό σε σχέση με νέα πράγματα, ακόμη προσπαθώ να βρω τις ισορροπίες. Επίσης η Ελλάδα είναι και μία χώρα που θεωρεί το δωρεάν αναμενόμενο και θεμιτό, οπότε και σε συνεργασίες όπως διαφημίσεις, βίντεο κλιπς, θεατρικές παραγωγές κλπ, είναι πολύ δύσκολο να ανταμειφθείς σωστά -πολλές φορές και καθόλου- για τον κόπο σου. Νομίζω η τάση της χώρας για παλιακές συμπεριφορές και σκονισμένες αντιλήψεις, για “γρήγορα ξεμπερδέματα” και δουλειές του ποδαριού είναι από τα στοιχεία που αποτελούν και τα μεγαλύτερα ντεφό της. Έχουμε έναν πολύ δυνατό δημιουργικό πυρήνα που αναγκάζεται είτε να φύγει στο εξωτερικό, είτε να συμβιβαστεί δουλεύοντας σε μέτριες εως κακές παραγωγές σε λαϊκά μέσα, είτε να αφήσει εντελώς το αντικείμενο του και να ασχοληθεί με κάτι τελείως διαφορετικό για να μπορέσει να ζήσει. 

Θα σκεφτόσουν να φέρεις την έδρα σου στο Παρίσι;

Προσωπικά δεν θα μετακόμιζα σε άλλη χώρα. Η Αθήνα είναι η αδυναμία μου, μου αρέσει, μου ταιριάζει. Το γεγονός ότι διατηρώ τη βάση μου εδώ όμως, δεν με σταματά από το να μπορώ να επικοινωνώ και να συνεργάζομαι με το εξωτερικό, εφόσον η τεχνολογία το επιτρέπει. 

Τι άλλο να περιμένουμε από εσένα;

Θέλω να συνεχίσω να διατηρώ τους δύο πόλους του brand δυναμικούς, τον καθένα με τα δικά του χαρακτηριστικά και προφίλ. Σίγουρα θέλω να ενδυναμώσω το ready to wear, να αποκτήσω το κοινό μου, να υπάρξει τριβή και διάλογος. Σίγουρα θα ξαναδείξω έξω στο σύντομο μέλλον και αυτό να γίνει και μέρος της ρουτίνας του 240791. Κυρίως όμως, θέλω όλα τα παραπάνω να συνοδεύονται από ψυχική υγεία, δημιουργική ικανοποίηση, μηδέν συμβιβασμούς, κέφι και όρεξη για δουλειά και ζωή.