Μόλις τελείωσα τη δεύτερη σεζόν της σειράς του Starz, Minx. Νιώθω αισθητικά συγκινημένη. Για εκείνους που δε γνωρίζουν, είναι μια σειρά χρονικά τοποθετημένη στα 70s, όπου η κεντρική ηρωίδα αφήνει τη δουλειά της σε ένα κλασικό γυναικείο τοπ περιοδικό της εποχής για να δημιουργήσει ένα φεμινιστικό, εναλλακτικό περιοδικό με άψογη αισθητική. Στη συντηρητική κοινωνία της εποχής αυτό το περιοδικό θεωρήθηκε “πορνοπεριοδικό”. Από την πρώτη στιγμή που κυκλοφόρησε μέχρι τη στιγμή που πέτυχε.
Είναι δύσκολο να μην ενθουσιαστείς με το αυθεντικά φεμινιστικό σενάριο της Ellen Rapoport. Αυτό που κάνει την αμερικάνικη χιουμοριστική σειρά να ξεχωρίζει είναι τα κοστούμια. Στα δικά μου μάτια τουλάχιστον. Πέρα από το ιδανικό profiling που κάνουν σε κάθε χαρακτήρα, είναι ότι πιο inspiring υπάρχει στιλιστικά στη μικρή οθόνη και αυτό το οφείλουμε στην ενδυματολόγο Marie Schley.
Στην πρώτη σεζόν…
βλέπουμε τον Νταγκ Ρενέτι (Jake Johnson) με φανταχτερά κοσμήματα και πουκάμισα ανοιχτά με μεγάλο γιακά. Ο Νταγκ είναι ένα αλητόσκυλο, ένας φαινομενικά επιτυχημένος εκδότης πορνό. Προσωπικά τον λατρεύω σαν χαρακτήρα μέσα στη σειρά. Είναι αυτός που ενσωματώνει την τοξική αρρενωπότητα της εποχής. Ο ίδιος δεν καταλαβαίνει πόσο συστημικός είναι. Πιστεύει πως είναι προχώ και θεωρεί ότι λατρεύει τις γυναίκες. Η αλήθεια είναι πως αν και το κεφάλι του είναι μπερδεμένο, δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε πως δίνει τη δυνατότητα στην Joyce, την κεντρική ηρωίδα να στήσει το περιοδικό που θα αλλάξει τα δεδομένα της εποχής, όταν κανείς δεν την εμπιστεύεται. Φοράει συχνά δερμάτινα παντελόνια, γυαλιά ηλίου χωρίς σκελετό και χρυσά κολιέ και ροζ δαχτυλίδια. Εν τω μεταξύ, η δημιουργός του περιοδικού Τζόις Πρίγκερ (Ophelia Lovibond) φορούσε στερεοτυπικά κοστούμια girlboss της δεκαετίας του ’70 -πολύχρωμα παντελόνια και μπλούζες pussyboy.
Στη δεύτερη σεζόν…
η σχέση μεταξύ των δύο, οι οποίοι είναι πλέον συν-ιδιοκτήτες του Minx, αλλάζει. Η Τζόις κατέχει το 51%, ενώ ο Νταγκ το 49%. Τα ρούχα το αντικατροπτρίζουν αυτό το ποσοστό. Για παράδειγμα, τα κοστούμια της Τζόις είναι από υφάσματα υψηλής ποιότητας, όπως μάλλινα και τουίντ. Μάλιστα, σε μια συγκεκριμένη σκηνή η πρωταγωνίστρια φορά ένα γιλέκο Gucci και ένα ταγέρ. Δείχνει έτσι ότι αφήνει λίγο στην άκρη τα παντελόνια κι αρχίζει να βάζει στο power dressing της φούστες. Λίγο μετά θα τη δούμε να φοράει φορέματα και εντελώς feminine ρούχα και να μη χάνει από το πόσο κυριαρχικός είναι ο χαρακτήρας της. Και φυσικά για να επιβάλλεις την προσωπικότητά σου με ένα μάξι φόρεμα με πούπουλα και τον έναν ώμο έξω σε μια ανδροκρατούμενη βιομηχανία, θέλει μαεστρία.
Τα ελευθεριακά ’70s
Κι ενώ τα κοστούμια είναι ο βασικός στιλιστικός πρωταγωνιστής της σειράς, υπάρχει διάχυτο και το πιο αισθησιακό στιλ της δεκαετίας. Μην ξεχνάτε ότι υπήρχαν πολλά σέξι ρούχα στα ’70s. Τους άντρες δεν τους πείραζε να γίνουν αντικείμενο πόθου, έτσι φορούσαν τα πουκάμισά τους ξεκούμπωτα μέχρι τον αφαλό. Έχει πολύ αφαλό μέσα η σειρά. Δείξτε μας εμπιστοσύνη και δείτε τη. Για να το αναδημιουργήσει αυτό το sexiness η Schley, έντυσε ηθοποιούς με κιμονό και ρόμπες, έραψε στα κοστούμια βελούδινες λεπτομέρειες και πρόσθεσε δραματικά χρυσά κοσμήματα. Στο επεισόδιο δε που παρακολουθούμε τη δήθεν πρεμιέρα της αμφιλεγόμενης ταινίας του 1972, Deep Throat, (Νταγκ Ρενέτι παραγωγή) με κοινό μεγιστάνες, διασημότητες, πορνοστάρ και χρηματοδότες… είναι το κάτι άλλο.
Τα 70s ήταν μια εποχή επανάστασης και ελευθερίας και βασικά, σεξουαλικής ελευθερίας. Είναι ξανά στη μόδα και παράλληλα, είναι παντοτινή μας έμπνευση. Κι αυτή η σειρά έχει καταφέρει να μεταφέρει ακριβώς τη μόδα της εποχής, χωρίς καρικατουρέ στοιχεία. 10/10!
