Όπως κάθε μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία η σειρά Girls, από το 2012 που προβάλλεται, έχει αποκτήσει το δικό της φανατικό κοινό που για να τηρηθεί η ισορροπία, όπως ήταν αναμενόμενο προσέλκυσε και μια μεγάλη μερίδα θεατών, που απέρριψαν τη Lena Dunham και τα κορίτσια της από τα πρώτα επεισόδια.
Για να φανούμε συνεπείς με τις αναλογίες και να αφήσουμε στην κρίση σας το αν θα ασπαστείτε την άποψη των πρώτων ή των δεύτερων, εμείς αποφασίσαμε να επιστρατεύσουμε όση αντικειμενικότητα μας έχει απομείνει μετά κι από τις δύο σεζόν που έχουμε παρακολουθήσει τη σειρά – και να φτιάξουμε μια μικρή λίστα με όσα μας κάνουν να την περιμένουμε και με όσα μας κάνουν να μπορούμε να συνεχίσουμε την τηλεοπτική μας ζωή και χωρίς αυτή.
1. Οι ρεαλιστικοί χαρακτήρες
Ναι, θα μπορούσε να είναι ένα από τα θετικά αλλά αν το σκεφτείτε καλά θα διαπιστώσετε ότι θα μπορούσε να είναι και κακό. Όσο κι αν η Lena Dunham, δημιουργός και πρωταγωνίστρια της σειράς, προσπαθεί να μας πείσει ότι το κάνει για να ξορκίσει το πρότυπο της Barbie, υπάρχουν και φορές που γίνεται λίγο υπερβολική και αποκαλύπτει τόσα πολλά για το γυναικείο είδος – και την ανθρώπινη φύση γενικότερα – που ακόμα κι εμείς αισθανόμαστε άβολα. Δεν θα σας πούμε περισσότερα, απλώς θα σας προτείνουμε να δείτε το 5ο επεισόδιο της πρώτης σεζόν.
2. Το σεξ
Έχουμε να κάνουμε με τέσσερα νεαρά κορίτσια οπότε όπως είναι αναμενόμενο το σεξ βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Παρόλα αυτά μη βιαστείτε να καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι θα αισθανθείτε ενοχλημένοι από τις διαρκείς αναφορές του, καθώς μια από τις πολλές επιτυχίες της σειράς είναι ότι έχει καταφέρει να το εντάξει με τέτοιο τρόπο στο ρεπερτόριο της, ώστε εξυπηρετεί στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και θυμίζει σε εμάς που έχουμε περάσει την ηλικία των ηρωίδων πως ήταν εκείνη η χρονική περίοδος της ζωής μας.
3. Οι γυμνές σκηνές
Και κυρίως οι γυμνές σκηνές με πιο συχνή πρωταγωνίστρια την ίδια τη Dunham, η οποία έχει καταφέρει τόσο έξυπνα να ανατρέψει τα κλισέ πρότυπα ομορφιάς, που ειλικρινά πιστεύουμε ότι δεν είναι αναγκαίο να μας δείχνει σε κάθε επεισόδιο το σώμα της. Εμείς πιστεύαμε έτσι κι αλλιώς ότι είναι όμορφη.
4. «Είμαι το κέντρο του κόσμου!»
…Και αν είμαι 15 – 25 είναι απολύτως φυσιολογικό! Η σειρά καταγράφει με πολύ χιούμορ και ταυτόχρονα ευαισθησία, τα όσα μας απασχολούν σε αυτή τη δύσκολη περίοδο της ζωής μας όταν προσπαθούμε να ισορροπήσουμε ανάμεσα στις εφηβικές μας συνήθειες και τις ενήλικες υποχρεώσεις, την ίδια στιγμή ακριβώς που παλεύουμε να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Μερικές φορές μπορεί να μας κάνει να αναφωνήσουμε «Δεν είσαι το κέντρο του κόσμου!» αλλά μετά από λίγο θυμόμαστε την ημερομηνία γέννησης που αναγράφεται στην ταυτότητα της ηρωίδας και ξανακαθόμαστε ήσυχα στον καναπέ μας για να δούμε τη συνέχεια.
5. Δεν είναι Sex And The City
To Girls δεν έχει να κάνει με το «Σεξ και την Πόλη» και τη μόδα και τα υπέροχα παπούτσια και τους γοητευτικούς άντρες, αλλά με την περίοδο εκείνη της ζωής μας που το σεξ μοιάζει ένα αχανές, ανεξερεύνητο τοπίο και η πόλη, αυτή που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε γιατί το κάθε δρομάκι της μας θυμίζει κάτι, δεν έχει χαρτογραφηθεί ακόμα μέσα μας. Από την άλλη, σε αυτή ακριβώς την ημί-αθωότητα και τα απεριόριστα περιθώρια, που μας επιτρέπουν να φανταστούμε τις ηρωίδες – συνεπώς και εμάς – να εξελίσσονται με κάθε πιθανό τρόπο, ίσως εκεί να βρίσκεται και η αληθινή ομορφιά του σήριαλ.
Διαβάστε επίσης – Crash Test: «Sex And The City» VS «Girls»
