Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία, στην οποία ο 12χρονος τότε Δημήτρης Χορν ποζάρει με τον Αλέξη Μινωτή.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Δημήτρης Χορν (αριστερά) με τον Αλέξη Μινωτή στα παρασκήνια του Εθνικού Θεάτρου όπου ο 12χρονος τότε μαθητής παρακολουθεί τις πρόβες του έργου “Το φιντανάκι” του πατέρα του θεατρικού συγγραφέα Παντελή Χορν, το οποίο κάνει πρεμιέρα στις 20 Δεκεμβρίου του 1933 σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη, διδασκαλία Δημήτρη Ροντήρη και την συμμετοχή των Αλέξη Μινωτή, Κατίνας Παξινού, Αιμίλιου Βεάκη, Βάσως Μανωλίδου και Χριστόφορου Νέζερ.
“Το φιντανάκι” αποτελεί μια δραματική ηθογραφία που διαδραματίζεται στις γειτονιές της Πλάκας του Μεσοπολέμου, το οποίο γράφτηκε από τον συγγραφέα το 1921 και ανέβηκε για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς στο θέατρο “Κυβέλη”. Το συγκεκριμένο θέατρο στεγαζόταν με τέντες και η δυνατή βροχή στην πρεμιέρα δεν εμπόδισε τους θεατές να μείνουν με ανοιχτές τις ομπρέλες μέχρι το τέλος, στοιχείο που στερέωσε την αρχική πεποίθηση για την μεγάλη επιτυχία του στο μέλλον τόσο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας όσο και σε Σμύρνη και Αμερική, συνεχίζοντας την ίδια επιτυχία μέχρι και σήμερα σε κάθε ανέβασμά του.
Ο Αλέξης Μινωτής (φωτογραφία) υποδύεται με έξοχο τρόπο τον μάγκα “Γιάγκο” (τα λεγόμενα “κουτσαβάκια” της εποχής) απογειώνοντας την παράσταση μαζί με τα άλλα μεγαθήρια του θεάτρου που αποθεώνονται από κοινό και κριτικούς. Ο Παντελής Χορν υπήρξε ένας μεγάλος “μάστορας” την νεοελληνικής δραματουργίας με παρακαταθήκη σημαντικά και διαχρονικά έργα και μια ιδιοφυής προσωπικότητα που ασχολήθηκε επίσης με την δημοσιογραφία και την δημοσίευση διηγημάτων και μυθιστορημάτων σε εφημερίδες και περιοδικά.
Ο Δημήτρης Χορν υπήρξε “ηθοποιός από κούνια” καθώς βρέθηκε από μωρό στην θεατρική σκηνή στην αγκαλιά της νονάς του Κυβέλης στο έργο του πατέρα του “Οι γειτόνισσες” και στην ηλικία των τεσσάρων ετών και πάλι στο πλάι της μεγάλης ηθοποιού ερμηνεύοντας ένα από τα παιδιά στην “Νόρα” του Ίψεν. Μεγάλοι καλλιτέχνες και μεγάλες αξίες των οποίων και μόνο η αναφορά του ονόματος και του έργου τους είμαι σίγουρος ότι προκαλεί κάθε φορά βαθιά συγκίνηση και δέος στους αναγνώστες των κειμένων μου όπως ακριβώς προκαλεί και σε μένα.
