Το Άγιο Δισκοπότηρο θεωρείται το πιο ιερό κειμήλιο της χριστιανικής πίστης. Είναι, άλλωστε, το ποτήρι από το οποίο ήπιε ο Ιησούς Χριστός κατά τον Μυστικό Δείπνο.

Μεταφέρθηκε από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη, από εκκλησία σε εκκλησία και τελικά κατέληξε στον καθεδρικό ναό της Βαλένθια στην Ισπανία, το 1437.

Μέσα στους αιώνες υπήρξε το επίκεντρο ίντριγκας. Πολλοί Πάπες έχουν πιει από αυτό και, τουλάχιστον τέσσερις, συμπεριλαμβανομένων των Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ και Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ’, επέμειναν ότι είναι το αληθινό Κύπελλο. Όχι μόνο το Κύπελλο του Ιησού, αλλά και το δοχείο που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή του αίματός του κατά τη Σταύρωση.

Hola @rafetavlc el otro día vi un programa que hablaba sobre la mujer que protegió el Santo Cáliz y me acordé de usted (para bien). La historia me parece fascinante, creo que se llamaba María Sabina Suey. En 1939 fue nuevamente expuesto en la Catedral. pic.twitter.com/mjNiR0VyS9

— Confucio (@Confuci30848592) February 22, 2024

Πολλοί ήταν εκείνοι που προσπάθησαν να το αποκτήσουν και να το κρύψουν στα θησαυροφυλακιά τους: Ναζιστές πλιατσικολόγοι, έμποροι Έργων Τέχνης, Μουσεία.

Το κυνήγι του έχει εμπνεύσει βιβλία, ποιήματα, μύθους, θεατρικά έργα. Ακόμη και την κωμική ταινία Monty Python And The Holy Grail αλλά και του Indiana Jones με πρωταγωνιστή τον Harrison Ford. Ήταν η μεγαλύτερη αναζήτηση του βασιλιά Αρθούρου και των ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης.

Σήμερα το Άγιο Δισκοπότηρο βρίσκεται στο δικό του αφιερωμένο παρεκκλήσι στον γοτθικό καθεδρικό ναό του 13ου αιώνα της Βαλένθια. Κι αυτό, όπως αποδεικνύεται, χάρη σε έναν πολύ απίθανο προστάτη, μια μεσήλικη πιανίστρια, τη Maria Sabina Suey.

María Sabina Suey ocultó el “Santo Cáliz” en casa de su madre, semanas después ante la llevó a casa de su hermano y ante los registros y bombardeos, la entregó a su primo que la llevó en una caja de galletas a su domicilio en Carlet y la ocultó en hueco de una pared. pic.twitter.com/qeBYm1T4NT

— Darío Madrid (@Dario_Madrid_F) December 6, 2021

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία από το 1936 έως το 1939, όχι μόνο έκρυψε το δισκοπότηρο σε διάφορα μέρη, όπως μέσα σε έναν καναπέ, κάτω από μια ντουλάπα και βαθιά μέσα σε ένα πλαίσιο παραθύρου. Προσπαθούσε να το κρατήσει κρυμμένο από την πολιτοφυλακή, αλλά αργότερα απέρριψε μια προσφορά επτά εκατομμυρίων πεσέτας σε χρυσό, που θεωρήθηκε ότι προερχόταν από τους Ναζί. Και αυτή την εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι η Sabina απέρριψε την προσφορά ακόμη και από μια ομάδα αξιωματικών της MI6 που πήγαν να διεκδικήσουν το Δισκοπότηρο για τη Βρετανία.

Η ερευνήτρια δρ Ana Mafe Garcia, πρόεδρος της Διεθνούς Επιστημονικής Επιτροπής για τις Μελέτες του Αγίου Δισκοπότηρου, έφερε στο φως νέα έγγραφα και φωτογραφίες – μαζί με αναμνήσεις για το τι συνέβη, από την ανιψιά της Sabina.

Αποκαλύπτουν ότι η Sabina δέχτηκε ισχυρές πιέσεις από αξιωματικούς των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών να παραδώσει το Δισκοπότηρο με αντάλλαγμα την ασφαλή μεταφορά της ίδιας και της οικογένειάς της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Όπως το θέτει η δρ Mafe: “[Την] κυνηγούσαν κυριολεκτικά οι μυστικές υπηρεσίες για να πάει στην Αγγλία με την οικογένειά της με πλοίο.

Entrega la sagrada copa a María Sabina Suey que la esconde en el nº3 de la calle Avellanas en #Valencia. En 1937 tras varios meses de acoso, María Sabina entrega el #SantoCáliz a su hermano Adolfo, quien lo esconderá entre los muelles de un sofá. pic.twitter.com/zT0fXTLfKI

— El SANTO CÁLIZ (@elsantocaliz) January 11, 2021

‘Ήταν όμως μια πολύ προχωρημένη γυναίκα για την εποχή της. Δεν τους εμπιστευόταν και αρνήθηκε την προσφορά. Ήταν πολύ, πολύ σταθερή”.

Εκείνη την εποχή, η Ισπανία βρισκόταν σε αναταραχή και οι τοπικές πολιτοφυλακές λεηλατούσαν τις εκκλησίες για οτιδήποτε πολύτιμο, πριν ισοπεδώσουν κάποιες. Η χώρα είχε πλημμυρίσει από αναρχικούς, διεθνείς κατασκόπους και πλιατσικολόγους έργων Τέχνης που εργάζονταν για τον αρχηγό της Γκεστάπο, Χάινριχ Χίμλερ.

Πώς έσωσε το Δισκοπότηρο

Η ιστορία της εμπλοκής της Sabina ξεκινά νωρίς το πρωί της 21ης Ιουλίου 1936, όταν αυτή και δύο ιερείς ήταν οι μόνοι άνθρωποι στον τεράστιο καθεδρικό ναό. Είχε πάντα έντονο ενδιαφέρον για το Δισκοπότηρο (στα ισπανικά Santo Caliz) και είχε ανησυχία.

Την προηγούμενη ημέρα είχαν καεί τέσσερις εκκλησίες στην περιοχή και εκείνο το πρωί είχε συγκεντρωθεί ένα πλήθος που φώναζε και χλεύαζε. Ακριβώς στις 9 το πρωί, οι ιερείς κλείδωσαν τις πόρτες και η Sabina άρπαξε το Δισκοπότηρο από το παρεκκλήσι, το τύλιξε με μετάξι και στη συνέχεια με εφημερίδες, το έχωσε στην τσάντα της και, συνοδευόμενη από μεταμφιεσμένους ιερείς, έφυγε από μια πλαϊνή έξοδο.

Γύρισε με γοργά βήματα στο σπίτι όπου ζούσαν με τη χήρα μητέρα και την αδελφή της, όπου το έκρυψε κάτω από μια ντουλάπα. Στην Ισπανία η Sabina γιορτάζεται ως η “καθαρίστρια που έσωσε το Άγιο Δισκοπότηρο”.

En #CuartoMilenio analizan el papel que jugó María Sabina Suey Vanaclocha para evitar la destrucción del Santo Cáliz, una preciada reliquia de la cristiandad ✝ Ya puedes ver el programa de Iker Jiménez en mitele 📺https://t.co/kV6ybJ6cn4

— mitele (@miteleonline) February 19, 2024

Ωστόσο, η δρ. Mafe θέλει να ξεκαθαρίσει ότι η Sabina, στα μέσα της δεκαετίας του ’40 εκείνη την εποχή, δεν ήταν μια καθαρίστρια, αλλά μια από τις πιο ταλαντούχες και καταξιωμένες γυναίκες της εποχής της, πιανίστρια, συγγραφέας και ιστορικός. “Έζησε σε μια εποχή που οι γυναίκες δεν μπορούσαν καν να ψηφίσουν”, λέει η δρ Mafe. “Αλλά ήταν ταλαντούχα, θαρραλέα, εξαιρετικά ευφυής και ατρόμητη”

Οι ενέργειές της ήταν σίγουρα επίκαιρες γιατί, μόλις τρεις ώρες αργότερα, ο καθεδρικός ναός καιγόταν. Η πολιτοφυλακή ανακάλυψε γρήγορα ότι το Δισκοπότηρο είχε εξαφανιστεί και, καθώς οι φήμες διέδιδαν ότι η Sabina το έκρυβε, δώδεκα άνδρες οπλισμένοι έφθασαν σπίτι της, απαιτώντας να τους το παραδώσει. Τους επόμενους μήνες, συνέχισαν να την επισκέπτονται. Αργότερα, έφθασαν στο σπίτι του αδελφού της, όπου το είχε κρύψει για ένα διάστημα μέσα στον καναπέ.

Η Sabina ήρθε επίσης σε επαφή με εμπόρους έργων Τέχνης, συμπεριλαμβανομένου κάποιου που υποτίθεται ότι ενεργούσε για λογαριασμό ενός αμερικανικού μουσείου – τρία χρόνια νωρίτερα το Μουσείο του Σικάγο είχε αγοράσει αυτό που νόμιζε ότι ήταν το Άγιο Δισκοπότηρο, μόνο για να ανακαλύψει ότι ήταν πλαστό, οπότε ο “πυρετός του Δισκοπότηρου” ήταν λυσσαλέος. Και τότε υπήρχε ένας πράκτορας των Ναζί που πρόσφερε επτά εκατομμύρια πεσέτας ως αντάλλαγμα.

Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια. “Δεν ξέρω τίποτα. Τίποτα. Τίποτα“, τους είπε η Sabina.

Την ίδια απάντηση έδωσε και σε έναν πράκτορα της MI6 που την άγγιξε στην πλάτη καθώς περπατούσε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο της Βαλένθια μια μέρα. Γύρισε και αντίκρισε έναν άνδρα που της είπε: “Sabina, αν θέλεις, μπορούμε να σε βάλουμε σε ασφαλές μέρος, εσένα και την οικογένειά σου. Έχουμε ένα πλοίο στη Βαλένθια και μπορούμε να σε πάμε στο Λονδίνο”. Αλλά μόνο υπό τον όρο ότι θα έφερνε και το Άγιο Δισκοπότηρο.

Η Sabina του είπε: “Δεν το έχω. Μπορείτε να πάτε στο σπίτι μου και να το ψάξετε. Δεν έχω τίποτα. Δεν ξέρω πού, αλλά είναι κρυμμένο”.

Αυτό δεν ήταν πολύ δύσκολο, επειδή το Άγιο Δισκοπότηρο είναι μάλλον μικρό. Απογοητευτικά, σύμφωνα με ορισμένους επισκέπτες. Εν μέρει επειδή το κορυφαίο κομμάτι έχει διαστάσεις μόλις 5,5 εκατοστά επί 9,5 εκατοστά. Η καθαρά χρυσή βάση, διακοσμημένη με 28 μαργαριτάρια, δύο κόκκινους πολύτιμους λίθους και δύο σμαράγδια, προστέθηκε αιώνες αργότερα.

Όμως, παρά το γεγονός ότι είναι μικρό, αν είναι πραγματικά το Δισκοπότηρο είναι ανεκτίμητο. Το μοναδικό αντικείμενο στον κόσμο που είναι πιο πιθανό να έχει χρησιμοποιήσει ο Ιησούς Χριστός. Στην αρχή, μετά τη Σταύρωση, φυλάχθηκε από τους Αποστόλους, πριν μεταφερθεί από τον Άγιο Πέτρο στη Ρώμη, όπου χρησιμοποιήθηκε από τους πρώτους Πάπες.

Στη συνέχεια, το 258 μ.Χ., ανησυχώντας ότι θα λεηλατηθεί από τους Ρωμαίους κατά τον διωγμό των Χριστιανών, ο Πάπας Σίξτος Β’ το εμπιστεύτηκε στον διάκονο του Λορέντζο, ο οποίος το έστειλε στο σπίτι των γονιών του στην Ισπανία για να το κρύψουν.

Τελικά, μέσω ενός τοπικού επισκόπου, έφτασε στην ισπανική βασιλική οικογένεια. Το 1437, δόθηκε από τον βασιλιά Αλφόνσο τον Μεγαλοπρεπή στον καθεδρικό ναό της Βαλένθια ως εγγύηση για ένα δάνειο που χρηματοδοτούσε τον πόλεμό του κατά της Ιταλίας.

Και εκεί παρέμεινε, ασφαλές και προστατευμένο – εκτός από ένα ατυχές χτύπημα τη Μεγάλη Παρασκευή του 1744, όταν ο ιερέας Vicente Frigola το έριξε και το έσπασε κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας της Μεγάλης Εβδομάδας. Πέθανε από τύψεις δύο εβδομάδες αργότερα. Από τότε υπάρχουν μόνο δύο περιπτώσεις που δεν έχει εκτεθεί στο ειδικό παρεκκλήσι του.

Πρώτον, το 1812, κατά τη διάρκεια της ναπολεόντειας πολιορκίας της Βαλένθια, όταν, μαζί με 200 περίπου άλλα κομμάτια θησαυρού που ανήκαν στο Στέμμα της Αραγονίας, μεταφέρθηκε με πλοίο στην Πάλμα της Μαγιόρκα και το έκρυψαν στο σπίτι ενός ιερέα, μέχρι να επανέλθει η ειρήνη. Και πάλι το 1936, όταν η Marina Sabina Suey το έβαλε στην τσάντα της και το πήγε λαθραία σε ασφαλές μέρος.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διακινδύνευσε τη ζωή της. Και, στο μυαλό της δρ Mafe, έσωσε το Δισκοπότηρο. “Ήταν μια γυναίκα σε έναν αντρικό κόσμο, που στάθηκε απέναντι σε όλους, για κάτι στο οποίο πίστευε“, λέει.

Η δρ Mafe σχεδιάζει τώρα μια έκθεση του νέου της υλικού στη Βαλένθια τον Οκτώβριο. Αλλά ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι ζητεί να τιμηθεί δεόντως η Sabina -που δεν παντρεύτηκε ποτέ ούτε απέκτησε παιδιά- για τον εξαιρετικό ρόλο της στην ιστορία.

Η τελευταία θέση όπου έκρυψαν το Δισκοπότηρο κατά τη φυγή του από τους Ναζί, τις πολιτοφυλακές και την MI6 ήταν στο πλαίσιο του παραθύρου στο εξοχικό σπίτι της οικογένειάς της, 45 μίλια από τη Βαλένθια, όπου το έκρυψε η Sabina στις 20 Ιουνίου 1937.

Εκεί παρέμεινε για σχεδόν δύο χρόνια μέχρι το τέλος του εμφυλίου πολέμου. Και, στις 30 Μαρτίου 1939, την ημέρα της απελευθέρωσης της Βαλένθια, η Sabina ταξίδεψε στο σπίτι της οικογένειάς της, έσκαψε βαθιά στον τοίχο εκεί, ανέσυρε το Δισκοπότηρο, το έβαλε στην τσάντα της και, αργότερα την ίδια ημέρα, το ξαναέβαλε στο παρεκκλήσι.

Πηγή: Daily Mail