Η Κλέλια Ανδριολάτου είναι μια νέα γυναίκα που αναζητά την ουσία σε ό,τι κάνει. Φέτος πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και επαναπροσδιορίζει προσωπικούς της στόχους.
Είτε μπαίνει σε έναν χώρο, είτε σου μιλάει, είτε υποδύεται έναν ρόλο, η 25χρονη Κλέλια Ανδριολάτου είναι μια νέα γυναίκα που σε μαγνητίζει. Ενα πρόσωπο φρέσκο και συνάμα ώριμο, που αντιμετωπίζει κάθε τι καινούργιο στη ζωή με σοβαρότητα, ήθος αλλά και όρεξη. Μπορεί να ξεκίνησε τα επαγγελματικά της βήματα νωρίς, σημειώνοντας επιτυχίες εντός και εκτός συνόρων στον χώρο της μόδας και του μόντελινγκ, και να ακολούθησε σπουδές Δημοσιογραφίας, η υποκριτική όμως μπήκε ορμητικά στη ζωή της, προκαλώντας την πιο δημιουργική πλευρά του εαυτού της.
Στη νέα συνεργασία της με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη –ο οποίος επιστρέφει στα τηλεοπτικά πράγματα έπειτα από 11 χρόνια με τη σειρά Ο Δάσκαλος– επιθυμεί και στοχεύει να αφήσει το δικό της υποκριτικό στίγμα, ως μια ηθοποιός πολυδιάστατη, δίχως καλούπια. Στη συνάντησή μας, μεταξύ γυρισμάτων σε Αθήνα, Παξούς και Κέρκυρα, η ηθοποιός µε την απόκοσμη και αθώα ομορφιά μοιράζεται μαζί μου τις σκέψεις της για το τώρα και το μετά, κερδίζοντας αβίαστα και το δικό μου ενδιαφέρον.
Από το μόντελινγκ και τις δημοσιογραφικές σπουδές μεταπήδησες στην υποκριτική. Πώς έγινε αυτό;
Νομίζω πως έναυσμα αυτού του άλματος υπήρξε η ίδια η ζωή και η ορμή μου να δοκιμάζω συνεχώς κάτι καινούργιο. Από τα σχολικά μου χρόνια «φλέρταρα» ερασιτεχνικά με την υποκριτική, χωρίς όμως να συνειδητοποιώ απόλυτα πόσο με μαγνήτιζε η ομορφιά αυτής της τέχνης. Η όρεξη και η διάθεση λοιπόν να μαθαίνω νέα πράγματα έγινε η έναρξη μιας πορείας που βρήκε το δικό της μονοπάτι στον χώρο της υποκριτικής.
Συναντιούνται αυτοί οι δύο κόσμοι ή πρέπει να επιλέξεις;
Η επιλογή είναι χρήσιμη όταν ξέρεις τι θέλεις, αρκεί να μην εμποδίζεις τον πειραματισμό σου. Υπάρχει τόσος χώρος, όσος να μπορείς να αντεπεξέλθεις όντας λειτουργικός και ευτυχής.
Ως μοντέλο στερήθηκες κάτι από τα εφηβικά σου χρόνια; Ο χώρος της μόδας συντελεί στη διαμόρφωση μιας πιο πειθαρχημένης προσωπικότητας;
Τα σχολικά χρόνια αποτελούν έναν τρυφερό σταθμό στη ζωή ενός εφήβου. Αντίστοιχα, διαμόρφωσαν και τη δική μου προσωπικότητα κατά έναν πολύ μεγάλο βαθμό. Υπήρξε έντονη πειθαρχία ως προς τη διαχείριση χρόνου, την εμφάνιση, την ίδια την καθημερινότητα, τον κύκλο των συνεργατών και τη συνολικά διαφορετική ζωή σε συνάρτηση με το σχολικό θρανίο. Παρ’ όλα αυτά, αισθάνομαι ευγνώμων, γιατί πάντα πορευόμουν με τη στήριξη της οικογένειάς μου.
Από μικρή σε θεωρούσαν επαναστάτρια. Στη δύσκολη εποχή που ζούμε, για τι θα μπορούσες να επαναστατήσεις;
Για την ουσιαστική εσωτερική καλλιέργεια που εκλείπει από το σύστημα εκπαίδευσής μας. Και τι εννοώ με αυτό; Θεωρώ ότι το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα δίνει περισσότερη έμφαση σε μια, κατά την εμπειρία μου, πιο «μηχανική» επιμόρφωση των νέων, διατηρώντας έτσι μια πιο στερεοτυπική και τεχνοκρατική αντίληψη του τι σημαίνει εκπαίδευση. Η έννοια της γνώσης πρέπει να γίνει πιο ευρεία, καλλιεργώντας περισσότερο τον ίδιο τον άνθρωπο και όχι εστιάζοντας μόνο στο αντικείμενο σπουδών που θέλει να ακολουθήσει. Αν κάτι λείπει από το σύστημα είναι η ανθρωπιά και η έννοια της ενσυναίσθησης.
Πες μου κάτι που δεν γνωρίζουμε για σένα.
Είμαι κλόουν. Δηλαδή, αν αποκτήσω οικειότητα μαζί σου την έβαψες! (γέλια)
Ο κόσμος της υποκριτικής πώς υποδέχτηκε ένα νέο κορίτσι από έναν διαφορετικό χώρο;
Οι συμπεριφορές ποικίλλουν πάντα. Έχω αντιμετωπίσει και έντονες αντιδράσεις με αρνητικό πρόσημο –πριν από τη δραματική σχολή κυρίως–, αλλά και αγκάλιασμα, χαρά, σαν κάλεσμα σε κάτι νέο. Εγώ κρατάω στην καρδιά μου το καλό, και το αρνητικό το ακούω, το αφουγκράζομαι και το εξετάζω.
«Ανέκαθεν οι δουλειές του Χριστόφορου ήταν ελκυστικές, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι αυτό όντως θα συνέβαινε. Και όμως συνέβη».
Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία της δουλειάς ενός ηθοποιού;
Να παλέψει να ανακαλύψει την αλήθεια του κάθε έργου και μετά να προσπαθήσει να ανακαλύψει βαθύτερα την επένδυση που πρέπει να κάνει ώστε να το αποδώσει καλύτερα υποκριτικά, αφουγκραζόμενος τις απαιτήσεις και τις ανάγκες του ρόλου. Αυτή είναι η μαγεία και συνάμα η δυσκολία ενός ηθοποιού.
Πρωταγωνιστείς στη νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Τι κέντρισε το ενδιαφέρον σου στον ρόλο που έχεις;
Η ηρωίδα που υποδύομαι είναι ένα πλάσμα που ακροβατεί στη φαντασία. Είναι μια έφηβη με ορμή, που θέλει να γευτεί τη ζωή, θέλει να επαναστατήσει και να πολεμήσει τη συμβατικότητα με παρονομαστή την αγάπη και τον έρωτα. Είναι ένας γοητευτικός ρόλος, που με κινητοποιεί να ξεθάψω τα εφηβικά μου χρόνια.
Πώς είναι η μέχρι τώρα συνεργασία σου με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη και τους άλλους εξαιρετικούς ηθοποιούς και συντελεστές της σειράς;
Η δουλειά μας είναι οι άνθρωποι. Ολοι ανεξαιρέτως πάνω από όλα είναι άνθρωποι και καλλιτέχνες στην ολότητά τους. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα οικεία, ένιωσα ότι «αγκαλιάζομαι» από ένα υγιές ανθρώπινο και καλλιτεχνικό περιβάλλον.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν έμαθες ότι πρωταγωνιστείς στο νέο εγχείρημα του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και πώς είναι ο ίδιος ως συνεργάτης και άνθρωπος;
Επειτα από αρκετές οντισιόν για τον ρόλο, ομολογώ ότι χάρηκα πολύ όταν έμαθα ότι τα κατάφερα. Ανέκαθεν θαύμαζα πολύ τον ίδιο και τη δουλειά του και γνωρίζοντάς τον ανακάλυψα πόσο πολύ θέλει και ξέρει να φροντίζει έναν ηθοποιό, αλλά και τον ρόλο του στο έργο που υπογράφει. Είναι ιδιαίτερα ευγενικός, προσιτός, ταπεινός και συνάμα πολύ απαιτητικός και συγκεκριμένος στο αποτέλεσμα που θέλει να έχει το καθετί. Οι δυο μας έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας που βοηθά πολύ στην εικόνα που θέλουμε να δώσουμε στο σίριαλ.
Πόσο πιο εύκολη ή δύσκολη γίνεται η ζωή ενός ηθοποιού μέσω των social media; Υπάρχουν στιγμές που θα ήθελες να είσαι off εντελώς;
Φυσικά και υπάρχουν στιγμές που θα ήθελα να απέχω από ολόκληρη τη συσκευή για να απομονωθώ, όμως δυστυχώς αισθάνομαι μια ευθύνη, ότι κάτι εκκρεμεί, ότι κάποιος κάτι μπορεί να περιμένει, και αυτό με ζορίζει. Καλώς ή κακώς, έχει διεισδύσει τόσο πολύ στις ζωές μας, που η ισορροπία χρειάζεται δουλειά, δεν είναι αβίαστη. Ως προς τη δουλειά μας, που εμπεριέχει στη βάση της την έκθεση, τη σχέση μας με το κοινό, πιστεύω ότι είναι χρήσιμο. Είναι μια γέφυρα επικοινωνίας εύκολα προσβάσιμη, που σίγουρα όμως χρειάζεται και όρια.
Πόσο πολύ σου έλειψε η υποκριτική αλλά και κάθε μορφή τέχνης κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού λόγω της πανδημίας;
Χρησιμοποίησα την περίοδο της πανδημίας. ∆εν έμεινα στάσιμη. Ο χρόνος πέρασε ποιοτικά και συνέβησαν καλλιτεχνικές δράσεις. Συγγραφή, διαδικτυακές παραστάσεις, μαθήματα, δουλέψαμε πολύ με βίντεο και ανταλλαγή υλικών με τους συµφοιτητές μου και σίγουρα υπήρξε χρόνος για διάβασμα. Αυτό που μου έλειψε ήταν να υπάρξω στην ενέργεια του χώρου.
Είχες δηλώσει στο παρελθόν πως ό,τι σκέφτεσαι το ελκύεις. Η συμμετοχή σου στο σίριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη ήταν μια τέτοια σκέψη;
Ανέκαθεν οι δουλειές του Χριστόφορου ήταν ελκυστικές, αλλά δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι αυτό όντως θα συνέβαινε. Και όμως συνέβη. Αρα; Εσύ τι λες; Η ζωή θα μας αποδείξει τελικά τι ήταν αυτό που πραγματικά είχαμε επιθυμήσει.
Υποκριτικά με τι θα ήθελες να σε συνδέει το τηλεοπτικό κοινό δέκα χρόνια μετά;
Θα ήθελα να έχει την εικόνα ενός ανθρώπου πολυδιάστατου, χωρίς καλούπια και συγκεκριμένους ρόλους. Επιθυμώ το «out of the box». Σίγουρα όμως θα ήθελα να είμαι για το κοινό ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να συνδεθείς, έστω και με την απόσταση που μας επιβάλλει η τηλεόραση.
Την πορεία ποιου ηθοποιού θαυμάζεις και αποτελεί συνάμα πηγή έμπνευσης για σένα;
Θαυµάζω γενικά την ομορφιά στην πορεία ενός ανθρώπου, συνεπώς είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που έχω στο μυαλό μου. Αν θα έπρεπε να επιλέξω, θα έλεγα την Κόρα Καρβούνη. Θαυμάζω τη φροντίδα της δουλειάς της.
«Εύχομαι να πάψουν να κυριαρχούν η πατριαρχική μορφή και ο φόβος επιβίωσης σ’ ένα σύστημα που ρέει σεξισμό και εγκλωβισμό. Μια οδός προς την ελευθερία, χωρίς αυτό να παρερμηνεύεται σε προκλητικότητα».
Ως νέα ηθοποιός, ποιες οι σκέψεις σου για το MeToo που απασχολεί εδώ και καιρό τον καλλιτεχνικό χώρο παγκοσμίως;
Οποιαδήποτε μορφή βίας είναι θλιβερή. Η σκέψη μου γίνεται χαοτική όταν κάτι είναι τόσο υπερβατικό. Η άκρη του νήματος χάνεται όταν αντικρίζεις πρόσωπα που έχουν υποστεί αυτή την αισχρή μορφή βίας. Εύχομαι πραγματικά να είναι η αρχή μιας περιόδου ανάκτησης αγάπης και φροντίδας προς τον άνθρωπο και τη δουλειά μας. Να πάψουν να κυριαρχούν η πατριαρχική μορφή και ο φόβος επιβίωσης σ’ ένα σύστημα που ρέει σεξισμό και εγκλωβισμό. Μια οδός προς την ελευθερία, χωρίς αυτό να παρερμηνεύεται σε προκλητικότητα. Me too. Κι εγώ. Ε λοιπόν το «εγώ» να είναι κοινό και ίσο για όλους.
Ποια η σχέση σου µε τη μόδα και την ομορφιά;
Λίγο του κεφαλιού μου κάνω και ανάλογα με την ψυχολογία μου. ∆εν δίνω τόσο έμφαση στις τάσεις όσο στη διάθεσή μου. Οµως, ως προς την ομορφιά, θα έλεγα πως επιλέγω καθημερινά να περιποιούμαι τον εαυτό μου φυσικά, με σαπούνια, κρέμες και καλλυντικά, απολαμβάνοντας αυτή την clean διαδικασία με χαρά και δίχως στρες. Η ομορφιά πηγάζει από την αγάπη που αρχικά πρέπει να τρέφουμε για τον εαυτό μας.
Στις μέρες μας πλέον το influencing είναι επάγγελμα. Εσύ θεωρείς τον εαυτό σου influencer; Και τελικά τι σημαίνει ο όρος για σένα;
Οι μέρες μας νοσούν… πόσο μάλλον το τελευταίο διάστημα. Πολλοί άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αισθανθούν τον άλλον, να νιώσουν κοντά με τον άλλον, να επηρεαστούν από τον άλλον. Αν έπρεπε να επιλέξω µία λέξη, θα προτιμούσα να «εμπνεύσω» και όχι να «επηρεάσω». Να εμπνευστώ από κάποιον για να δημιουργήσω κάτι με μια χροιά συνόλου.
Πόσο σημαντική είναι η εξωτερική εμφάνιση στον χώρο της υποκριτικής; Εσύ έχεις νιώσει να σε περιορίζει;
∆εν ξέρω αν περιορίζει με αρνητικό πρόσημο, αλλά συγκεκριμενοποιεί. Σε «κατηγοριοποιεί» για κάποιους σκηνοθέτες που θα σε σκεφτούν για κάτι συγκεκριμένο. Στο πλαίσιο της δραματικής σχολής είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω ό,τι επιθυμούσα. Εύχομαι να μη με περιορίσει λοιπόν, αλλά να είναι δίοδος σε κάτι το ενδιαφέρον.
Ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Να καταφέρω να αποδώσω στη νέα μου δουλειά και στην αποκατάσταση της υγείας μου έπειτα από έναν τραυματισμό που είχα.
Από την Ειρήνη Ζουρνατζή
Φωτογραφίες Νίκος Μαλιάκος
Styling Πέννυ Ιωαννίδου
Μακιγιάζ-Μαλλιά Γιάννης Σίσκος (D-tales)
