Ο Μάνος Κατράκης όπως δεν τον έχετε ξαναδεί. Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στο Instagram, μια σπάνια φωτογραφία του σπουδαίου ηθοποιού σε ηλικία 30 ετών. Όπως θα διαπιστώσετε ο Μάνος Κατράκης ήταν κυριολεκτικά αγνώριστος στη σαιξπηρική τραγωδία “Βασιλιάς Ληρ” που ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1938.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο 30χρονος Μάνος Κατράκης κυριολεκτικά αγνώριστος στην αριστουργηματική σαιξπηρική τραγωδία “Βασιλιάς Ληρ” που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο στις 21 Οκτωβρίου του 1938 σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ροντήρη και την παρουσία μεγαθηρίων της υποκριτικής στους κεντρικούς ρόλους όπως οι Αιμίλιος Βεάκης, Αλέξης Μινωτής, Κατίνα Παξινού, Βάσω Μανωλίδου, Στέλιος Βόκοβιτς, Ελένη Παπαδάκη και Ελένη Ζαφειρίου.
Η συγκεκριμένη παράσταση-θρύλος για το ελληνικό θέατρο πραγματοποίησε μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία και ανέβηκε σε επανάληψη τον Φεβρουάριο του 1940 ενώ συνέχισε την θριαμβευτική πορεία της τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης. Ένα δραματικό ταξίδι του μυαλού και του πνεύματος με κυρίαρχο πρόσωπο τον Βασιλιά Ληρ και τις ίντριγκες οι οποίες διαδραματίζονται γύρω του χάριν της εξουσίας που αποφάσισε να παραδώσει.
Ο Μάνος Κατράκης υποδύεται συγκλονιστικά τον “Έντγκαρ”, έναν από τους κεντρικότερους χαρακτήρες του έργου, του οποίου το ερμηνευτικό ταξίδι είναι από τα πιο ενδιαφέροντα στην σαιξπηρική λογοτεχνία με ιδιαίτερα χαρακτηριστικές τις σκηνές όπου μεταμφιεσμένος σε “Φτωχό Τομ” (φωτογραφία) συμπεριφέρεται ως ένας “τρελός” ζητιάνος. Λίγους μήνες αργότερα και συγκεκριμένα τον Οκτώβριο του 1940, ο μεγάλος Έλληνας ηθοποιός ενώ εμφανίζεται στην παράσταση “Ο έμπορος της Βενετίας” του Σαίξπηρ, αποχωρεί εκτάκτως για να βρεθεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου όπου θα πολεμήσει γενναία βιώνοντας την σκληρότητα και τις φρικαλεότητες του πολέμου.
Κατά την διάρκεια της Κατοχής ένα σοβαρό ατύχημα παραλίγο να γίνει η αιτία να χάσει την ζωή του, όταν το άλογο του παραπάτησε και τον πλάκωσε, μένοντας καταπλακωμένος μέχρι να τον εντοπίσουν περαστικοί στρατιώτες και να τον μεταφέρουν τραυματισμένο στο Μέτσοβο, ένα γεγονός που αποτελούσε όπως ο ίδιος περιέγραφε, από τα τραγικότερα της ζωής του. Η επιβλητική παρουσία, το αγέρωχο βλέμμα, η βροντερή φωνή και η πολύτιμη πολιτιστική προσφορά του τεράστιου αυτού θεατράνθρωπου παραμένουν για πάντα ολοζώντανα στην μνήμη όλων αυτών που τον αγάπησαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη.
