Ο δημοσιογράφος και συλλέκτης, Άρης Λουπάσης, δημοσίευσε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram μια σπάνια φωτογραφία από τις πρόβες της παράστασης “Ο τρελός του Λούνα Παρκ”, όπου ο Θανάσης Βέγγος ποζάρει με τη Σμαρούλα Γιούλη. Μαζί τους ήταν και ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιώργος Λαζαρίδης.
Γράφει ο Άρης Λουπάσης στην ανάρτησή του:
Ο Θανάσης Βέγγος με την Σμαρούλα Γιούλη και τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Γιώργο Λαζαρίδη στις πρόβες της παράστασης “Ο τρελός του Λούνα Παρκ” που αποτελεί την μεγαλύτερη θεατρική επιτυχία του κορυφαίου Έλληνα κωμικού. Το καλοκαίρι του 1969 ο θεατρικός επιχειρηματίας και σύζυγος της Σμαρούλας, Βαγγέλης Λιβαδάς, προτείνει στον Γιώργο Λαζαρίδη να γράψει ένα καινούργιο έργο για να το ανεβάσει την επόμενη σαιζόν στο μικρό και ατμοσφαιρικό θέατρο “Αμιράλ”. Ο συγγραφέας συλλαμβάνει την ιδέα του σεναρίου όταν ένα βράδυ κατεβαίνοντας την Λ. Συγγρού βλέπει ένα Λούνα Παρκ και βρίσκει στο πρόσωπο του Θανάση Βέγγου τον ιδανικό πρωταγωνιστή.
Η παράσταση ανεβαίνει στις 18 Οκτωβρίου του 1969 σε σκηνοθεσία Κωστή Μιχαηλίδη και συμμετέχουν οι Σμαρούλα Γιούλη, Λάκης Κομνηνός, Αλέκος Τζανετάκος και πολλοί άλλοι εκλεκτοί ηθοποιοί. Κατά την διάρκεια των προβών, ο σκηνοθέτης προσπαθεί με κάθε τρόπο να δαμάσει τον χειμαρρώδη ηθοποιό που σαρώνει κυριολεκτικά όλο το θέατρο και με συγκλονιστική την σκηνή του μονολόγου του, όπου καθισμένος σε ένα σκαμνάκι και φορώντας κοστούμι, ημίψηλο καπέλο και πάνινα παπούτσια, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας. Παρά τις διθυραμβικές κριτικές, τις δύο πρώτες εβδομάδες η ανταπόκριση του κοινού δεν είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, μετά όμως την αποθεωτική κριτική του Δημήτρη Χορν στην εφημερίδα “Απογευματινή” ο οποίος έχει εντυπωσιαστεί από το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, η παράσταση “σπάει κυριολεκτικά τα ταμεία”.
Για τα επόμενα είκοσι χρόνια ανεβαίνει συνολικά άλλες δέκα φορές με κάποιες αλλαγές στους υπόλοιπους συντελεστές, σημειώνοντας κάθε φορά θριαμβευτική επιτυχία τόσο στην Ελλάδα όσο και σε περιοδείες σε Αμερική, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία και Αφρική. Αυτόφωτος, αεικίνητος και αυθεντικός, ο “Καλός μας Άνθρωπος” υπήρξε ένα γνήσιο και ανεπανάληπτο λαϊκό είδωλο που εξέπεμπε την καλοσύνη και την ανθρωπιά τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή, συνδυάζοντας μοναδικά το γέλιο με την τραγικότητα από μια απλή θεατρική φάρσα μέχρι την σουρεαλιστική και Αριστοφανική κωμωδία.
